روی سایت دلنوشته نبض قلم | آتوسا رازانی کاربر انجمن یک رمان

[Atousa]

***
رفیق صمیمی من قلمی شده است که هر وقت حالش بد بود به سراغم نیاد.
هر وقت مشکلات کمرش را خم کرد سرش را روی دست‌های من نگذاشت.
رفیق صمیمی من قلمی شده است که هر وقت غصه‌ها در قلب من ته‌نشین می‌شوند به دیدارم می‌آید.
و با رقص روی کاغذ،
دل اندوه‌های قلبم را می‌رباید.
و غم‌ها را در قالب کلمات از قلبم به سمت کاغذ می‌کشاند.
آن‌قدر می‌نویسد تا رد پایی از هیچ غمی در قلبم جا نماند.

 

[Atousa]

***
کاش می‌شد خوابید!
خوابی آن‌قدر طولانی که اگر چشم گشودی هیچ اثری از این آشفتگی و غم نباشد؛
کاش می‌شد خوابید!
خوابی آن‌قدر شیرین که جز رویاهای قشنگت هیچ چیز را نبینی.
کاش می‌شد بر این همه اندوه جهان پریشان خوابید و چشم در جهانی آرام باز کرد.
کاش می‌شد خوابید!

 

[Atousa]

***
گاهی فکر می‌کنم در زندگی همانند دریا هستم!
دریایی که دیگران می‌آیند غم‌هایشان را در گوشش می‌خوانند،
آرام می‌شوند و می‌روند اما دریا خروشان می‌شود و به صورت ساحل چنگ می‌اندازد.
دریا چه کند با این همه غمی که هیچ گوشی شنوایش نیست؟

 

[Atousa]

***
طعم دوست داشتنت را اگر عسل بچشد از شیرینی خود خجالت می‌کشد،
گل محمدی با استشمام عطر حضورت سر خم می‌کند.
آهو شرم حضور در چشمانت را دارد.
زلیخا اگر زنده شود تاب دیدن زیبایی تو را ندارد.
لیلی هیچ قصه‌ای به پای عشق تو نمی‌رسد.
جان من،
من با داشتنت مجنونی شده‌ام که دنیایم شیرینی لبخند تو شده است!

 

[Atousa]

***
من هنوزم تو رویایی که با تو برای آیندمون ساخته بودیم محو میشم.
انگار سلول‌های مغزمم باور ندارن نیستی.
آخه اگه باور داشتن که رویای تو رو تو سینمای فکرم به نمایش نمی‌ذاشتن؟
نمایش از اون خونه نقلی کوچیکمون شروع میشه تا سوختن غذاهای من و پیچیدن خنده‌های تو!
چشم‌های دخترمون به تو میبره و موهای بلندش به من،
ما خوشبخت‌ترین خانواده‌ی روی زمین هستیم.
این فیلم تماشاچی زیادی نداره. یکیش قلبمه که با هر بار دیدنش غم تو رگ‌هاش خروشان میشه.
دوتاشونم چشم‌هامه که با هر بار پخشش کاسه‌ی خون میشن.
دیدی؟ تماشاچی زیادی نداره.
ولی همینا عجیب به نمایش این رویا دل بستن... .
شاید زجر کشیدن از رویای تو رو دوست دارن.
درست مثل من!

 

[Atousa]

***
برای درک کردن من لازم نیس کفش‌هایم را بپوشی و راه بروی،
کافی است نگاهت را روی رنگ تارهای گیسوانم دقیق‌تر کنی.
چشم‌هایم را چگونه دیده‌ای؟
غم نگاهم را حس کرده‌ای یا نه؟
برای درک کردن من می‌توانی به کمرنگ شدن لبخندهایم بنگری.
آهنگ‌هایی را که چندین‌بار گوش می‌دهم را شنیده‌ای یا نه؟
برای درک کردن من کافی است به کلافگی‌‌ها و دور شدنم از اطرافیانم دقت کنی!
شرح دردهایی که کشیده‌ام را شنیده‌ای یا نه؟
برای درک کردن من کافی است به کلماتی که روی کاغذ می‌آورم دل بدهی... .

 

[Atousa]

***
ما خردادی‌ها ته‌تغاری سر به زیر بهاریم.
ما گاهی هم‌چون باران‌های فروردینی پر شور و نشاطیم یا چون روز‌های بی‌رمق خرداد منتهی به تابستان،
ساکت و آرامیم... .
معمولا در وجود هر خردادی دو شخصیت است که شرایط تعیین می‌کند کدام شخصیت ظاهر شود.
ما خردادی‌ها معروفیم به اهل تفکر؛
شاید چون زاده‌ی امتحان و آزمونیم به اهالی تفکر پیوستیم.
از آن‌جا که هر چه نگاه گرم بهار است
بر وجود ماست؛ ما نیز گرمای محبتمان به سمت همه‌ی اطرافیانمان می‌تابد.



تولدتون‌ مبارک‌ خرداد ‌ماهیا

 

[Atousa]

***
آخرین باری که خود را در آینه نظر کردم را در خاطر ندارم!
اما نگاه چشم‌های پر فروغم را خوب در خاطر دارم!
لب‌های سرخ خندانم را نیز به یاد دارم... .
گل‌های شکفته گونه‌هایم را یادم می‌آید... .
آخرین دلبری‌هایم برای آینه از شوق دیدار تو را خوب در تقویم ذهنم به خاطر دارم!
بعد از تو هیچ آینه‌ای شاهد زیبایی‌های من نیست...!
دلم می‌خواهد تنها تصویری که از من آینه داشته باشد همان چهره‌ی زیبای مسرور از ذوق دیدار تو باشد!

 

[Atousa]

***
بچه‌تر که بودیم یه مداد قرمز واسه کلمه‌هایی که مهم بودن داشتیم که توجهمون رو بیشتر جلب کنن و ما دقت کافی رو بکار ببریم و املا رو بیست بشیم.
بزرگ که شدیم این مداد قرمز دیگه کاربرد مهم بودن کلمه‌ها رو نداره چون قرار نیست املایی رو بیست بشیم.
این مداد قرمز بزرگیمون خط میکشه دور آدم‌هایی که با رفتارهاشون نمره‌ی آرامشمون رو کم میکنن!
این خط قرمز همون حذف شدن آدم‌ها از زندگیمونه!
مواظب باشیم با رفتارهامون خط خورده‌ی مداد قرمز کسی نشیم.

 

[Atousa]

***
شب که میشه ستاره میاد که آسمون دلش از سیاهی نگیره.
وقتی غمت می‌گیره کی ستاره میشه که دلت نگیره؟!