***
بهار آمده است... .
دل خوش به شکوفههایش و آسمان گاهی ابری گاهی آفتابیاش نیستم... .
رنگین کمانهایش چنگی به دل نمیزند.
آواز بلبلهایش را نمیخواهم بشنوم،
بهار آمده است اما بهار من نیامده است!
بهار من وقتی است که شکوفههای لبخند بر لبان مردمانم شکوفا شود.
بهار من وقتی است که کوچهها از صدای شادی بازی بچهها غوغا شود!
بهار من وقتی است که بیماران در لباس سلامتی و عافیت دیده شوند.
بهار من وقتی است که هیچ اشکی کنج هیچ چشمی دیده نشود.
بهار من وقتی است که هیچ کسی برای دیدن عزیزش دچار فراق نشود.
بهار من زودتر بیا!