کامل شده مجموعه اشعار اشعار آخر قصه | ابوالفضل سنبلی بیدگلی کاربر انجمن یک رمان

[زینب میشی]

راحت نیست

جدا کردن ما از یکدیگر


ما در هم ، حل شده ایم.

 

[زینب میشی]

پنجره را باز کرده ام

بیایی با باد

فوت کنی شمع تولدت را

 

[زینب میشی]

دكترها
برای خودشان نسخه مي پيچند

من خودم بهتر ميدانم
فكر كردن به تو
برای حالم خوب است

 

[زینب میشی]

مثل جدول ضربی


هرچقدر تلاش میکنم

نمیتوانم فراموشت کنم دیگربار

 

[زینب میشی]

تصور هم نمیکردم

رنگ ها ؛ اینقدر مهم باشند


مشکل اینجاست

تو سفید پوستی

من یک سبز پوست

سرخ پوست اگر بودیم

تنهایی به شکار خرس میرفتم

از پوست پلنگان دشت

برایت لباس و کفش می ساختم

سوار کار قابلی میشدم

و بهترین تیر انداز قبیله ام بودم

هنگام جنگ

گوشواره و گردنبند دندان ببر

برایت غنیمت می آوردم



سرخ پوست اگر بودیم

راههای کوتاه تر و آسانتری

برای رسیدن به تو داشتم.

 

[زینب میشی]

بغل زده ام ، زانوانم را

می ترسم از ترس تنهایی

پاهایم ، به بی راهه بروند.

 

[زینب میشی]

درد دوریت

فقط یک علاج دارد :

-آمدنت-

درست شبیه هر زهر

که با پادزهر خود درمان میشود.

 

[زینب میشی]

«تنهایی»

آدم بدی نیست

اگر «من و تو »

کنار هم باشیم.

 

[زینب میشی]

ابرها

بخار اشک عاشقانیست


که نفرینشان

وبال گردن بقیه میشوند

در غروب جمعه ها

 

[زینب میشی]

چوپان دروغگوی شهر شده ام

بدون دیدن گرگی

یا وجود گوسفندی حتی


اینقدر که من به همه گفته ام :

"تو سفر هستی

به زودی برمی گردی."