کامل شده مجموعه اشعار اشعار آخر قصه | ابوالفضل سنبلی بیدگلی کاربر انجمن یک رمان

[زینب میشی]

چه شوخی شوخی

عاشق شدیم


ولی چه جدی جدی

به پای این عشق سوختیم.

 

[زینب میشی]

پرواز ؛ بال نمیخواهد

تو بیا....


من بال در می آورم.

 

[زینب میشی]

بعضی شبها مریض اند

مثل شیری که با شکارش بازی میکند

نمیکشد....

ولی می کشد آدم را

 

[زینب میشی]

غروب جمعه است


واین جمله برای شعر شدن

هیچ حرف اضافه ای نمیخواهد.

 

[زینب میشی]

ازپاییز و باران هم
کاری ساخته نیست
از اجاق شعر من دیگر
آتشی برنمیخیزد

 

[زینب میشی]

دو لباس بودیم روی بند

در دو تراس روبه روی هم

دست تکان میدادیم

میرقصیدیم برای هم گاهی روی بند

باد وزیدن گرفت

تقلا کردیم

برای گرفتن دست هم

بند پاره شد ،

باد اما

برد مارا ، جایی دور از هم

 

[زینب میشی]

دقت کرده ای....

نمی توانیم فراموش کنیم

فکر کردن به یکدیگر را...؟!

 

[زینب میشی]

یادت
شبیه لیوان آبی ست که هرشب
از عمد بالای سرم نمیگذارم

بیدار که میشوم
از عطش نبودنت
تا خود صبح بیدارم

 

[زینب میشی]

و خدا مادر را آفرید
تا کمی از بار خلقت را
بر شانه های او قرار دهد

 

[زینب میشی]

پنج شنبه آخر سال است

فرض کن مرده ام

به دیدنم بیا