کامل شده مجموعه اشعار اشعار آخر قصه | ابوالفضل سنبلی بیدگلی کاربر انجمن یک رمان

[زینب میشی]

مرا ببخش
گاهی فراموش میکنم تو رفته ای
و میخندم

 

[زینب میشی]

نه من
ونه هیچیک از این سیگارها
حسرت نمیخوریم که چرا
زندگی مان را بیهوده سوزاندیم
عشق تو
ارزش سوختن و مردن دارد !

 

[زینب میشی]

از آدم بتی میسازنند
تا به شکستنش
روزی افتخار کسب کنند

 

[زینب میشی]

نیمه خالی لیوان را
بیشتر دوست دارم

مرا یاد «تو»
یاد نبودنت می اندازد.

 

[زینب میشی]

تو هم شاید
یک روز که نشسته باشی
روی صندلی ،زیر آفتاب گرم پاییز در ایوان
وقتی نوه ات آرام
شانه میزند گیسوان سپیدت را
به عشق من اعتراف خواهی کرد
این حقیقت را جایی خواندم
«همه ما روزی
به عشق های پنهان قلبمان اقرار خواهیم کرد».

 

[زینب میشی]

دیدن چراغ روشن خانه ات
باعث دلگرمی ست
از کجا معلوم
تو هم شاید
به یاد من بیداری

 

[زینب میشی]

فکر میکنی
من تو را برای خودم میخواهم ؟
این شعرها...
این شعرها ، بدون تو می میرند.

 

[زینب میشی]

با خود نبرده ای مرا؟
از وقتی تو رفته ای
دنبال خودم میگردم

 

[زینب میشی]

دلم گرفت
دیروز غروب
وقتی خورشید
غمگین و بی حوصله
به خانه اش باز میگشت

یعنی بیماری ما
به خورشید هم سرایت کردست ؟

 

[زینب میشی]

به کودکی بازیگوش میماند
- غروب جمعه-
تلمبارکرده مشق و تکلیف یک هفته را
غروب جمعه از ترس فردا
مدام نگاه میکند ساعت را