روی سایت دلنوشتهِ دیجور|ALN کاربر انجمن یک رمان

[༆ALN]

روحش!

نامِ دلنوشته"دیجور"
نامِ نویسنده"ilyn_br"
تگ: منتخب
مقدمه"
نطفه درونم به ارامی اشک بریز
هر چه هم که شود باز من تو را به این دنیا نخواهم اورد
چون که دنیا آیی می‌کنی تباه زندگانی مرا
همچون که من عریانِ وار تو را با جنونی زیاد به سیخ کشیدم تا پا به این دنیا نگذاری !"​

پ.ن"این دلنوشته جلدِ دومِ دلنوشته واژه ها مُردند است"
پ.ن"دیجور به معنی سیاهی است"

​

 

[Maede Shams]

•| بسم رب قلم |•

آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...



نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
"قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"

پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد دل‌نوشته بدهید. توجه داشته باشید که دل‌نوشته‌های تگ‌دار...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[༆ALN]

عریانیت را بپوشان
وَ شرم کن، از نطفه درونت
که او روحِ فاسدت و کالبدِ تاریکت را از بَر است!
***
پ.ن"این نوشته ها از اعماقِ تاریکِ ذهن میاد"
​

 

[༆ALN]

خاموش باشید
و به نوشته‌هایِ خون آلودِ رویِ دیواره‌هایِ سرداب بی‌توجه‌ای کنید
و به جغدی که واج و واج اوازی شرم ناک سر می‌دهد
کاری نداشته باشید
چرا که انها به سجده در آمده‌اند
انها روح اشان را
فروخته‌اند!
***
شاید درکِ اینایی که من دارم می‌نویسم سخت باشه ولی همه ما یه نیمه تاریکی تو ذهنمون داریم که همش سعی می‌کنیم به اون بی توجه باشیم این نوشته‌ها هم از اون نیمه تاریکِ ذهن میاد!​

 

[༆ALN]

و منی کز کرده در ملکوتِ فاسده ذهنم
برایِ سیاهی روحم
می گریم
***
ملکوت"عظمت، عالم"
​

 

[༆ALN]

استخوان‌هایم
از درد فریاد می‌کشند
و برایِ خونِ راه افتاده از میانشان
گریه سر می دهند و به سوگواری می‌شینند!

​

 

[༆ALN]

شب ها بی‌اختیارانه تن می‌دهم
به همخوابگی با قرصِ‌هایی
که صبح به صبح
سحر نیامده عق می‌زنم
قرص‌هایِ فرو رفته در گلویم را!
​

 

[༆ALN]

در رگ‌هایِ فرسوده من
خون تو به رنگ در می‌آید
و منی که
سخت در حالِ
دریدنِ خونابه‌هایِ تو هستم!​

 

[༆ALN]

و من می‌نگرم به رقصِ جنجال امیزِ
شیطانِ کوچکِ درونم
و پای کوبی‌هایِ رقت انگیزِ او!​

 

[༆ALN]

و طعمِ بوسه‌هایِ نور آلودِ تو
می‌بُرد هر چه سیاهی روح را!​