روی سایت دلنوشته استیصال | ستاره لطفی کاربر انجمن یک‌رمان

[SETAREH LOTFI]

او یک مغز کثیف داشت... .
و من یک قلب مهربان و تهی از هر چیز کثیفی!
چه چیز جالبی...!
مغزم را به جنجال عمیقی دعوت کرده است این موضوع... .​

 

[SETAREH LOTFI]

مغزم یک چیز می‌گوید
و قلبم یک چیز دیگر!
شما بگویید... .
من حرف کدام زبان نفهم را باور کنم...!
باور کنید
من درمانده‌ام!​

 

[SETAREH LOTFI]

یار؟
آن‌قدر که درد کشیده‌ام
معتاده شده‌ام!
کجایی باعث درد‌هایم؟!​

 

[SETAREH LOTFI]

تنها درد تو... .
واکسن کلاس اولت بود
پس چرا دم از همدم می‌زنی
وقتی حال آشفته‌ام را درک نمی‌کنی دلبرجانم؟!​

 

[SETAREH LOTFI]

دنیای عجیبی‌ست!
آن‌قدر که درمانده‌ام
دیگر هیچ رسیدنی
مرا خوشحال نمی‌کند...!​

 

[SETAREH LOTFI]

رفت!
حتی پشت سرش را ندید
جوانی را که در حال پرپر شدن بود!
می‌گریست
و ناله می‌کرد
می‌کوشید و می‌نوشید غم را!
آری رفت!
ولی تمام حواسش به مقصد پوچ و الکی‌اش بود... .
ندید آن کسی را
که به‌خاطرش پشت به همه کرده است!​

 

[SETAREH LOTFI]

بعد تو
نمی‌گویم تا حد مرگ رفتم
نمی‌گویم تنها شدم
نمی‌گویم بی‌اعتماد شدم
نمی‌گویم شکسته‌تر شدم
ولی...!
بعد تو
با هرکسی که خندیدم
اوج لذتش دو روز بیش نبود!​

 

[SETAREH LOTFI]

سخت‌تر از همه
این است که جواب خوبی‌هایت را
با خیانتی آبرومندانه ببینی...!​

 

[SETAREH LOTFI]

می‌دانید چه چیزی مرا درمانده کرد؟
گفتم نرو!
ولی او خسته شده بود
گفت می‌روم و در تنهایی خود غرق می‌شوم!
ولی تنهایی او
دخترکی جدیدتر از من بود...!​

 

[SETAREH LOTFI]

دستِ دل تنگت را بگیر و برو... .
اینجا زندگی کردن بی‌معناست!
تو در نقطه‌ای به نام زندگی
و نام مستعار مرگ زندگی می‌کنی...!
باور کن همه‌ی ما
مردگانی متحرک هستیم... .
یک قلب شکسته و از کار افتاده... .
یک کالبد بی‌جان
و یک روح رفته...!
برو از اینجا
اینجا زندگی‌ای وجود ندارد
نام اینجا قتل‌گاه است...!
قتل‌گاه آرزوها!
زندگی، قتل، استیصال
چه واژه‌های شکننده‌ای...!​