مشاعره مشاعره با اشعار مولانا

[m.sina]

تو هستی من شدی از آنی همه من
من نیست شدم در تو از آنم همه تو

وقف است مرا عمر در این مشتاقی
احسنت زهی طراوت و رواقی

من کف نزنم تا تو نباشی مطرب
من می نخورم تا نباشی ساقی

 

[بَهآرنارنج]

وقف است مرا عمر در این مشتاقی
احسنت زهی طراوت و رواقی

من کف نزنم تا تو نباشی مطرب
من می نخورم تا نباشی ساقی

یک بوسه ز تو خواستم و شش دادی
شـاگرد که بودی که چنین استــادی

 

[m.sina]

یک بوسه ز تو خواستم و شش دادی
شـاگرد که بودی که چنین استــادی

یا وصال یار باید یا حریفان را ش*ر..اب
چونک دریا دست ندهد پای نه در جوی آب

آن حریفان چو جان و باقیان جاودان
در لطافت همچو آب و در سخاوت چون سحاب

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[بَهآرنارنج]

یا وصال یار باید یا حریفان را ش*ر..اب
چونک دریا دست ندهد پای نه در جوی آب

آن حریفان چو جان و باقیان جاودان
در لطافت همچو آب و در سخاوت چون سحاب

با هرکه ز دل داد زدم دفعی گفت
تو دفع مده که نیست از تو گذری

 

[m.sina]

با هرکه ز دل داد زدم دفعی گفت
تو دفع مده که نیست از تو گذری

یک پند ز من بشنو خواهی نشوی رسوا
من خمره افیونم زنهار سرم مگشا

آتش به من اندرزن آتش چه زند با من
کاندر فلک افکندم صد آتش و صد غوغا

 

[بَهآرنارنج]

یک پند ز من بشنو خواهی نشوی رسوا
من خمره افیونم زنهار سرم مگشا

آتش به من اندرزن آتش چه زند با من
کاندر فلک افکندم صد آتش و صد غوغا

ای باغبان ای باغبان آمد خزان آمد خزان
بر شاخ و برگ از درد دل بنگر نشان بنگر نشان

 

[m.sina]

ای باغبان ای باغبان آمد خزان آمد خزان
بر شاخ و برگ از درد دل بنگر نشان بنگر نشان

نذر کند یار که امشب تو را
خواب نباشد ز طمع برتر آ

حفظ دماغ آن مدمغ بود
چونک سهر باید یار مرا

 

[بَهآرنارنج]

نذر کند یار که امشب تو را
خواب نباشد ز طمع برتر آ

حفظ دماغ آن مدمغ بود
چونک سهر باید یار مرا

ای باغبان هین گوش کن ناله درختان نوش کن
نوحه کنان از هر طرف صد بی‌زبان صد بی‌زبان

 

[m.sina]

ای باغبان هین گوش کن ناله درختان نوش کن
نوحه کنان از هر طرف صد بی‌زبان صد بی‌زبان

نوبت وصل و لقاست نوبت حشر و بقاست
نوبت لطف و عطاست بحر صفا در صفاست

درج عطا شد پدید غره دریا رسید
صبح سعادت دمید صبح چه نور خداست

 

[بَهآرنارنج]

نوبت وصل و لقاست نوبت حشر و بقاست
نوبت لطف و عطاست بحر صفا در صفاست

درج عطا شد پدید غره دریا رسید
صبح سعادت دمید صبح چه نور خداست

تو هستی من شدی از آنی همه من
من نیست شدم در تو از آنم همه تو