مشاعره مشاعره با اشعار مولانا

[رایکا]

مرا عاشق چنان باید که هر باری که بر خیزد
قیامت های پر اتش ز هر سویی بر انگیزد
دلی خواهیم چون دوزخ که دوزخ را فرو سوزد
دو صد دریا بشوراند ز موج بحر نگریزد

در نماز و در رکوع و در سجود
سر بجنبد دل نجنبد این چه سود

 

[m.sina]

در نماز و در رکوع و در سجود
سر بجنبد دل نجنبد این چه سود

در دل نگذارمت که افگار شوی
در دیده ندارمت که بس خار شوی
در جان کنمت جای نه در دیده و دل
تا در نفس بارپسین یار شوی

 

[Reyhane_j]

در دل نگذارمت که افگار شوی
در دیده ندارمت که بس خار شوی
در جان کنمت جای نه در دیده و دل
تا در نفس بارپسین یار شوی

یار مرا غار مرا عشق جگر خوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگه دار مرا

 

[m.sina]

یار مرا غار مرا عشق جگر خوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگه دار

ای دل شکایت‌ها مکن تا نشنود دلدار من
ای دل نمی‌ترسی مگر از یار بی‌زنهار من

ای دل مرو در خون من در اشک چون جیحون من
نشنیده‌ای شب تا سحر آن ناله‌های زار من

 

[Reyhane_j]

ای دل شکایت‌ها مکن تا نشنود دلدار من
ای دل نمی‌ترسی مگر از یار بی‌زنهار من

ای دل مرو در خون من در اشک چون جیحون من
نشنیده‌ای شب تا سحر آن ناله‌های زار من

نی حدیث راه پر خون میکند
قصه های عشق مجنون میکند

 

[m.sina]

نی حدیث راه پر خون میکند
قصه های عشق مجنون میکند

در عشق زنده باید کز مرده هیچ ناید
دانی که کیست زنده آن کو ز عشق زاید

گرمی شیر غران تیزی تیغ بران
نری جمله نران با عشق کند آید

 

[Reyhane_j]

در عشق زنده باید کز مرده هیچ ناید
دانی که کیست زنده آن کو ز عشق زاید

گرمی شیر غران تیزی تیغ بران
نری جمله نران با عشق کند آید

در زمانه هیچ زهر و قند نیست
که یکی را پا دگر را بند نیست
مر یکی را پا دگر را پای بند
مر یکی را زهر و بر دیگر چو قند

 

[m.sina]

در زمانه هیچ زهر و قند نیست
که یکی را پا دگر را بند نیست
مر یکی را پا دگر را پای بند
مر یکی را زهر و بر دیگر چو قند

داد دهی ساغر و پیمانه را
مایه دهی مجلس و میخانه را

م**س.ت کنی نرگس مخمور را
پیش کشی آن بت دردانه را

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Reyhane_j]

داد دهی ساغر و پیمانه را
مایه دهی مجلس و میخانه را

م**س.ت کنی نرگس مخمور را
پیش کشی آن بت دردانه را

ای دل چه اندیشیده ای در عذر آن تقصیر ها
زان سوی او چندان وفا زین سوی تو چندین جفا

 

[M.Fakher]

ای دل چه اندیشیده ای در عذر آن تقصیر ها
زان سوی او چندان وفا زین سوی تو چندین جفا

ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما
ای درشکسته جام ما ای بردریده دام‌ ما