مشاعره مشاعره با اشعار خودمان

[fade]

مات عالمی مانده ام که خود ساخته ام
ذهنم پر از قفس ریسمانی بر لبم به دور پاهایم
روز ها به فکر آزادی و رهایی از بند خودم
و شب ها مترسکی طناب به گردن و تسلیم

 

[زینب میشی]

مرده ام انگار باور میکنی؟

یا چو هستم انکار میکنی؟

 

[Michel]

یادگار کوچک جاوید
در گنجینه ی قلبم پنهان
بوسه سپید

 

[زینب میشی]

درد چون خوره به جان افتاده

پای من لنگ به زندگی جا مانده

 

[Michel]

هرچه از گوی و خم چوگان او آموختم
طرفه العینی به مژگانت همه بفروختم

 

[زینب میشی]

مرد میدان خواهد و خال دو ابروی سیاه

بارخدایا من کجا و خال خوبرویان کجا

 

[Michel]

از آسمان و سایه آن ماه بر زمین
غافل شدم به ماه رخ روی نازنین

 

[زینب میشی]

نمیدانم کجایی و به چه حالی درافتادی

ز تو قلب دردمندم مانده یادگاری

 

[fade]

یک خالی پر از هیچ فکر و آدمی میخواهم
چشم هایم را ببندم وفکرم پر شود از هیچ

 

[دخترعلی]

چه ميدانى چراديگر
ميل رفتن به كوى يار نيست مرا
خسته ام ،خسته ز دلتنگى خود