دلنوشته‌ی معشوقه‌ی دو رو | Sara_D کاربر انجمن یک رمان

[Sara_D]

زود اعتماد کردم!
زود باور کردم!
زود دل بستم!
آری، کارهایم اشتباه و زودتر از موعد بود.
زود اشتباه کردم و بسیار زودتر، چوب اشتباه‌هایم را خوردم.
سرآخر، تنها توانستم یک نتیجه بگیرم؛
زودتر از هرچه که فکر کنی، نتیجه‌ی کارهایت را خواهی دید.
خواه کار خوبی و به صلاحی کرده باشی، خواه کار بد و ناصالحی کرده باشی.
زود گول خوردم و اشتباه کردم و نتیجه‌اش را دیدم.
آری، گول خوردنم هم زود و سریع بود!

 

[Sara_D]

هرگز فکر نمی‌کردم راهی را که می‌روم، اشتباه‌ست.
فکر می‌کردم این مسیر درست است.
فکر می‌کردم می‌توانم از پس مشکلات بر بیام.
چه ساده دربرابر افکار نا درستم سر خم کردم و باختم!
آری، من باختم!
من، بازی را باختم!
بازی زندگی را ساده باختم.
تنها به‌خاطر او...!

 

[Sara_D]

حالا که به گذشته می‌نگرم، بیش‌تر به اشتباهم پی می‌برم.
چه⁦‌گونه با آن‌که ازم متنفر بودی، دوستت داشتم؟
هربار، برای هر تصمیم‌ام زخم زبان می‌زدی؛ تحقیرم می‌کردی ولی من باز هم دوستت داشتم!
به‌راستی مشکلت با من چه بود؟ آیا آن‌قدر ارزش داشت که دلم را بشکنی؟

 

[Sara_D]

می‌خندم!
به زندگی‌ام، به سادگی‌ام می‌خندم!
به تکه‌های شکسته شده‌ی دلم می‌خندم!
می‌خندم تا دردهایم معلوم نشود.
اما خنده‌ام، خنده‌ای عصبی‌ست!
خنده‌ام، خنده‌ای تلخ است!
زندگی‌ام تلخ است، خنده‌ام هم هم‌راهش تلخ است.
دیگر عادت کردم به این تلخی‌ها.

 

[Sara_D]

هربار دلم را می‌شکستی و من ساده هربار می‌بخشیدم.
هربار بدی می‌کردی و من ساده می‌بخشیدم.
هربار زخم می‌زدی و من ساده می‌بخشیدم.
می‌دانی، من ساده‌ای هستم که ادعای زرنگی دارد!

 

[Sara_D]

نمی‌دانستم اعتماد کردنم اشتباه‌ست.
آخر از کجا قصدت را می‌فهمیدم؟
گرگی در لباس میش بودی و من، میش ساده‌ی قصه بودم که با بی‌رحمی،
من را دریدی.

 

[Sara_D]

برای هر اشتباه کوچک، سرزنشم کردی و من، ساده‌لوحانه بهت اعتماد کردم و سرزنش‌هایت را پای دوست داشتنم گذاشتم.
زمانی که فهمیدم دوست داشتنت، دروغی بیش نبود، خودم، به هم‌راه قلبم شکستم.
شکستن! آری، واژه‌ی درستی برای توصیف حالم‌ست.

 

[Sara_D]

خشنود از زندگی، برنامه می‌ریختم و تو با هرکدام از آن‌ها مخالف بودی.
سوألی نمی‌کردم، اطاعت می‌کردم.
فکر می‌کردم خیر و صلاحم در حرف‌هایت موج می‌زند اما حالا که دوباره گذشته را می‌نگرم، حرف‌هایت نفرت داشت، نفرت!

 

[Sara_D]

بازی‌گر خوبی بودی. من را بازی دادی و خشنود از بازی‌ بی‌نقصت، ترکم کردی.
شاید مشکل از من بود که به فکر بازی افتادی اما هرچه فکر می‌کنم، مشکلم را درنمی‌یابم.

 

[Sara_D]

مشکل من، موفقیت تو بود. سادگیم مشکلم و سادگیم، مسبب موفقیت تو بود.
به طرز جالبی، دردآورست.
می‌دانم، می‌دانم! می‌دانم که همیشه برایت ناچیز بودم. اما من، از همه‌ی آن‌هایی که به وجودشان افتخار می‌کردی و می‌گفتی که مسبب موفقیت تو هستند، بیش‌تر دوستت داشتم.