روی سایت مجموعه دلنوشته‌های از جنس خاک | mahsa کاربر انجمن یک رمان

[(Luna)]

***
نمی‌دانستم اعتماد کردن باعث مرگت می‌شود.
نمی‌دانستم اعتماد برایم خنجری زهرآلود ساخته است تا در قلبم فرو کند.
کاش این خنجر به جای امید قلبم، خودم را نابود می‌کرد!
تو قربانی اعتماد منی... .

 

[(Luna)]

***
آرزو می‌کنم...
کتاب زندگیم تمام شود و آخرش بنویسم:
«حلالم کنید!»
تمام شود و دیگر نفس نکشم.
هر چه نفس کشیدم، بس‌ست.

 

[(Luna)]

***
کاش می‌توانستم برای یک‌بار هم که شده تو را در آغوش می‌گرفتم!
دریغ کردم از خودم؛
فکر نمی‌کردم به جای آغوش من، حال در آغوش خاک سرد باشی... .

 

[(Luna)]

***
فقط تو می‌دانی من چه می‌کشم.
فقط تو از این قلب مریض خبر داری و الان زیر خروارها خاک خوابیده‌ای.
چرا رفتی؟
تو که می‌دانستی تنها امید زندگی من بعد از خدا، خودتی؛
پس چرا رفتی؟!

 

[(Luna)]

***
در پس پرده آفرینشت، داستان‌ها شنیدم.
می‌دانستم کسی که عاشقش شده‌ام فرشته‌زاده است.
تا به حال آدمی ندیده‌ام که عشق را درک کند؛
تو عشق را درک کردی و رفتی تا من سختی کمتر را تحمل کنم؛
اما نمی‌دانستی با رفتنت کمرم می‌شکند...!

 

[(Luna)]

***
عذاب وجدان دارم.
می‌دانی چرا؟
چون غرور لعنتی‌ام مانع در آغوش گرفتنت می‌شد.
حال تماشا کن که چگونه این کوه غرور بالای سرت گریه می‌کند!

 

[(Luna)]

***
دوست دارم چشمانم را باز کنم و ببینم همه‌چیز دروغ بوده؛
نامردی برادرم،
خنجر زدن عشق دروغین بر قلبم و
نشنیدن صدای لالایی‌وارت!
ولی نمی‌شود؛
چون دنیا خواب نیست.

 

[(Luna)]

***
دستم بگیر تا از این مرداب درآیم!
کمکم کن تا بتوانم روی پایم بایستم!
امیدی بده تا بتوانم نفس بکشم!
سازی کوک کن تا نوازنده‌ی قلبم بنوازد.
شعری بسرای تا خواننده‌اش دلم باشد.
خواسته‌هایم آرزوست.
ای کاش بودی و بر تن آرزوهایم لباسی از جنس امید می‌کردی!

 

[(Luna)]

***
ای کاش می‌شد روحت را در آغوش بگیرم!
ای کاش می‌شد قطره‌قطره اشک‌هایم را با دستانت لمس کنی!
ای کاش لحظه‌ای در کنارم می‌نشستی تا برایت درد و دل کنم...!

 

[(Luna)]

***
خانه‌ای ساختم در برابر طوفان.
گمان کردم نیروی عشقت از آن محافظت می‌کند؛ اما...
تو در برابر طوفان ایستادی و طوفان تو را همچون غنچه‌ای ناشکفته، پرپر کرد.