روی سایت مجموعه دلنوشته‌های افکارِ بی‌‌خانمان | ماه راد کاربر انجمن یک رمان

[Mahsa_rad]

***
برای‌تان از افکار بی‌خانمانم گفتم؛
امّا...
هیچ نیاندیشیدم
که چرا بی‌خانمانان من که دوان‌دوان
از این سو به آن سو می‌روند،
جملات انگیزشی دارند؟
هیچ نفهمیدم؛
امّا من...
همان مسکوتِ بی‌خانمان
و بی‌اذهانم که خود...
هیچ یک از حرف‌هایش را باور ندارد!​

 

[Mahsa_rad]

***
در بلندایِ نگاهی...
افکارم را از هم گسیخته ساختم!
و خود نیز فردی شدم،
پر از نفرت و حسرت و رنج؛
امّا...
هنوز اذهانم بی‌خانمانند.​

 

[Mahsa_rad]

***
افکارم،
نیمه شب بی‌خانمان شده،
لنگ ظهر به خانه برمی‌گردند.
شاید آن‌ها هم تحمل
بی‌خانمانی را ندارند؛
مانند من!​

 

[Mahsa_rad]

***
هر لحظه...
هر آن
به دنیایی می‌نگرم که «من»
با افکارم در آن زندگی می‌کنم...
و هر لحظه زندگی رویا‌ٔیی‌ام؛
رویأیی‌تر می‌شود!
گویی کبوتران ذهنی‌ام،
هر لحظه پروازکنان مرا ترک می‌کنند!​

 

[Mahsa_rad]

***
می‌خواستم با این افکار
نابه‌سامان و بی‌خانه‌ام،
دل بسپارم...
به هرچه باداباد؛
امّا چنان پرهای شکسته‌ی افکارم را
از جا در آوردی که من...
دیگر توان بلند شدن را ندارم!​

 

[Mahsa_rad]

***
نوشته‌هایم نیز مانند افکارم بی‌ساختمانند...
افکار من؛
نیازمند مقدار کمی آرامش و حوصله‌اند.​

 

[Mahsa_rad]

***
خانه‌ای خواهم یافت...
دور خواهم شد از این شهر غریب و بی‌کس؛
امّا بی‌اختیار باز می‌گردم.​

 

[Mahsa_rad]

***
آه می‌کشند اذهانم،
در انحنای صندلی‌های سرد پارک.
به راستی کسی قصد آرام کردن
افکار ناآرامم را ندارد؟!
من،
چه بی‌سودا شده‌ای... .​

 

[Mahsa_rad]

***
افکارم هرچقدر که بی‌خانمان باشند
معتقدند با غم گریستن صد بدتر از
بی‌غم خندیدن است؛
ولی آن‌هایی که مرا تنها گذاشتند
به تماشا بنشینند،
با غم می‌خندم...
با غم بِگِریید.​

 

[Mahsa_rad]

***
صدایی می‌شنیدم.
پرواز افکارم را...
در رقص شب تارم!
در صوت بی‌نوای اذهانم...
افکارم هنوز در بند بی‌خانمانی بودند!​