روی سایت مجموعه دلنوشته‌های از جنس خاک | mahsa کاربر انجمن یک رمان

[(Luna)]

***
فصل‌ها یکی پس از دیگری می‌گذرند؛
فصل زندگی اما در زمستان سردی ایستاده است.
می‌دانی چرا؟
چرایش تویی... .
چرایش چشمان توست؛
چشمانی که زندگی مرا از خواب زمستانی بیدار می‌کرد.
چشمانی که دیگر باز نمی‌شوند.

 

[(Luna)]

اعتماد کردم به سرنوشت... .
اعتماد کردم و دلم را اسیر نفس‌هایت کردم!
حالا چگونه از این زندان سیاه خارج شوم؟!
زندانی که کلیدش، نفس‌های گرمت بود.
نفس‌هایی که خاک جلویشان رو گرفته...!

 

[(Luna)]

***
حماقت...
یعنی من!
منی که عشق را به پای غرورم کشتم!
الان که تو کنارم نفس نمی‌کشی،
به خاطر من‌ست؛
به خاطر حماقت من!

 

[(Luna)]

***
یادم هست از آرزوهایت می‌گفتی؛
آرزو داشتی برای دخترمان لالایی بخوانی... .
لالا...لالایی گل لالا... .
حال من برایت لالایی می‌خوانم؛
اما لالایی من با لالایی که تو دوستش داشتی فرق دارد.
لالایی من از جنس غم دوریِ توست؛
غمی که زمین و آسمان را می‌لرزاند.

 

[(Luna)]

***
نفسم بالا نمی‌آید.
من نارو زدم؛
من به بهترین کسم که همیشه کنارم بوده، نارو زده‌ام.
من دو رو بودم!
تویی که الان روحت آزاد شده از جسمت، بگو؛
بگو منی که در زندان جسمم گیر افتاده‌ام،
چه کار کنم؟!
چه کار کنم تا زندانم را از این رنگ سیاه دربیارم؟
بگو...!

 

[(Luna)]

***
دستم را روی سینه‌ام فشار می‌دهم تا شاید بتوانم نفس بکشم؛
ریه‌هایم سنگین شدند.
بغضی که در گلومی نشسته، اجازه هیچ کاری را به من نمی‌دهد.
کاش کنارم بودی؛
کاش... .

 

[(Luna)]

***
کاش می‌شد از قبل می‌فهمیدیم در سرنوشتمان چه می‌گذرد!
کاش می‌توانستم تو را از خود بیزار کنم!
کاش می‌شد به جای عشق، نفرت بینمان ایجاد می‌شد!
کاش هیچ‌وقت تو را نمی‌دیدم!
کاش، کاش‌هایم به حقیقت تبدیل می‌شد!
کاش... .

 

[(Luna)]

***
ثانیه به ثانیه زندگی بعد از تو، برایم جهنم است؛
جهنمی سوزان که مرا از درون قلبم می‌سوزاند.
این قلب باید بسوزد!
باید بسوزد تا بداند که دیگر امیدی برای تپیدن ندارد.

 

[(Luna)]

***
کاش می‌شد...
قلم را از دست سرنوشت گرفت!
در گوش زندگی فریاد بزنیم و بگوییم:
«بس است!»
در شیپور حماقت بدمیم و فریاد بزنیم:
«اعتماد به سرنوشت بزرگ‌ترین حماقت است.»
کاش می‌شد در دلم آه نکشم!

 

[(Luna)]

***
می‌خواهم خاک را کنار بزنم و امید زندگی‌ام را در آغوش بگیرم.
چه سخت است زندگی بدون امید!
امیدی که حال در آغوش خاک خفته است... .