روی سایت مجموعه دلنوشته‌های افکارِ بی‌‌خانمان | ماه راد کاربر انجمن یک رمان

[Mahsa_rad]

***
در درازای شب‌های زمستانیِ افکارم...
بی‌خانمان شدم!
امّا،
باز هم سکوت می‌کنم
تا این بی‌خانمانان فلک‌زده،
بیشتر از این رنج نکشند...
تا همین‌جا،
مرا بسیار یاری داده‌اند!​

 

[Mahsa_rad]

***
گذر ابر و مَه و فلک و ساعات و دقایق
که مهم نیست!
من به کوچ پرستو وار افکارم می‌نگرم...
باشد که رستگار شوم،
در انحنای‌شان!​

 

[Mahsa_rad]

***
عاشقی فقط و فقط
برای خلق دیگر خدا که نیست!
گاه باید برای خودت عاشقی کنی...
برای اذهانت،
برای راه‌های نرفته‌شان...
برای تلخی گذر و دوری دردشان.
برای خودت،
افکارت و جسمت عاشقی کن!
بی‌خانمانی‌شان را التیام ببخش
و دستانت را
برای شروعی دوباره بلند کن...!​

 

[Mahsa_rad]

***
گر خود به خود نظر نکنی،
کیست آن‌که تو را نظر کند؟
آن‌که به‌ پای تو می‌خواهد بماند،
جز خودت کیست؟
هیچ‌کس به افکار بی‌خانمان تو
دست نخواهد زد و خودت...
می‌بایست بلند شوی!
بایستی و گام برداری...!
در کوچه پس کوچه‌های
افکارت گام بردار...
و بدان!
جز تو،
هیچ‌کس نمی‌تواند
لایق افکارت باشد.​

 

[Mahsa_rad]

***
از نحوه‌ی بی‌خانمان شدن افکارم
هیچ نگفته و نخواهم گفت!
من اسرار مَن را فاش نخواهم کرد.
من به مَن وفادارم و این بی‌خانمانی...
آتشم زده!​

 

[Mahsa_rad]

***
هر روز و هر ساعت،
هر لحظه و هر بار‌...
با خودت فکر کن!
آن‌که توانایی درک
بی‌خانمانی مردم را نیز ندارد...
چگونه خبر از بی‌خانمانیِ افکار
پیدا خواهد کرد؟
مگر چند بار زندگی کرده‌ایم؟
کیست آن لایق
افکار فراری از خانه‌ی‌شان؟!​

 

[Mahsa_rad]

***
دنیا دو روز است!
یک روز متولد شو و یک روز بمیر.
یک روز زندگی کن و یک روز مردگی.
نتیجه چیست؟!
برای دانستن چه آمده
و راهیِ برگشت شده‌ایم؟
از آن روز که آمدی و متولد شدی،
چه‌ها دانسته‌ای؟
اگر هیچ نمی‌دانی،
تو بیهوده و جاهل...
در میان افکار باخانمانت قدم بردار
و مسکوت به در خیره شو!​

 

[Mahsa_rad]

***
اگر افکار من بی‌خانمانند...
یقیناً آموخته و اندوخته‌های‌شان
بسیار است... .
تو بنگر به افکار باخانمانت.
اذهانت یک‌جا نشسته‌اند!
خبر از چیست؟
سِرّ درون یا مرگ درون؟​

 

[Mahsa_rad]

***
حجوم درد و رنج را کنار گذاشته‌ام...
جنبش‌وار به دوام زندگی می‌نگرم!
چیزی جز این خواهد بود؟
در زندگی و جایی که همه‌ی افکار باخانمانند،
افکار من بی‌خانمانند
و لذّت از فرق سر تا نوک پایم جاری‌ست!
بنشین؛
ولی جنبش‌وار...
زمان اندک است و وقت تنگ!​

 

[Mahsa_rad]

***
در میان تمام افکار پوچ سکوت کن؛
ولی...
سکوت که کردی بلند شو!
بلند که شدی جنبش کن،
جنبش که کردی اعتماد کن.
به خدا اعتماد کن و ادامه بده... .
آری؛
یقیناً این است...
داستان دوام و راحتیِ زندگی!​