کامل شده مجموعه اشعار اشک‌های بی‌پناه| الهام سواری کاربرانجمن یک رمان

[الهام.س]

اشک‌های بی‌پناه می‌ریزند بر سر راه
او می‌رود و من میمانم تنهای تنها
پشتم از غم‌اش خمیده شده انگار
چه کنم که شدم گرفتار زلف آن یار
مرا به چنگال سرنوشت شوم سپرده
دل نمک خورد و نمکدان را نشکسته
خاطرات تلخ و شیرین را ببر از یادم
با رفتنت ویرانه‌ام، داده‌ای بر بادم
چشم به راهت بر سر همان راه ایستاده‌ام
خیال می‌کنم برمی‌گردی آخ! که چه‌ ساده‌ام
روزهایم با نبودت سپری شد به سختی
گفتی مرا می‌بری در اوج خوشبختی
امّا رهایم کردی با یک بغل خاطره
به پای تو نشسته این دل بیچاره
روی برگردان ببین هنوز من منتظرم
نه! تو برنمی‌گردی من دیگه باید برم
خسته از رفتنم پاهایم دیگر شکسته
خسته ازین که رفتم رسیدم به دَرِبسته
اینجا روزهاش هم تاریک و سرده
بودم من برات مثل یک برده
رخسارم رنگ زرد و چشمانم تار میشه
از دست...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[الهام.س]

من غریبم با چشمان آبی بی‌کران تو
دور افتاده‌ام از شهر و دیار تو
تنها در گوشه‌ای دنج مانده‌ام با عشق تو
نشد دور کنم از خودم فکر و خیال رو.

 

[الهام.س]

باز احساس غم‌انگیزی دارم
باز شب را تا سحرگاهان بیدارم
اشک‌هایم بی‌پناه بر زمین می‌ریزند
باز چاره‌ای جز گریه ندارم.

 

[الهام.س]

شوری اشک‌ها روی ل*ب‌هام
غم دوری تو از من توی چشمام
زخم‌های کهنه‌ای از عشقم به جا مانده
مثل سرباز بودم و تو فرمانده.

 

[الهام.س]

آنقدر گریه کردم که دیگر نایی نمانده
از تو خبر برایم قاصدکی رسانده
گویی نمی‌شناسی مرا اصلاً
بی‌رحم‌تر از تو ندیدم عمراً
دور از من خوشحالی با عشقت
برو امیدوارم بشی خوشبخت.

 

[الهام.س]

شور و شوق جوانی از دلم بیرون رفت
آن وقت‌ها که دلم شاد بود هرگز برنگشت
من بودم با دلی تازه نفس در رَه عشق
امّا آن وقت‌ها و جوانی دگر برنگشت.

 

[الهام.س]

افسوس و صد افسوس که رفتی بی من
خواهش پشت خواهش که عزیزم برگرد
سفارش فرستاده فراموشش کردم
من در جوابش نیز گفتم: دل بریدم از دَم.

 

[الهام.س]

از بهاران دلم تنها خزانش باقیست
آن خزان حکم مرگم است و ابدیست
چشم می‌پوشم از خ**یا*نت‌های دیگران
من مانده‌ام نگران وای به روز دگران
چه می‌آید به سرم بعد انتقام تو
این راه خطر دارد از من گفتن؛ نرو!

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[الهام.س]

از حالت صدایت باید فهمید
تو به دنبال بخشش نیستی!
دوری و دوستی با تو بهتر است؛
آخر تو بگو مگر تو کیستی؟

 

[الهام.س]

من در این ملک غریب ناشناسم با همه
هنوز هم گرمی نگاهت و خاطراتت با منه
دورم کرده‌اند از تو و از شهر خودم آدم‌ها
تو دگر مرا غمم نده و تنهام نذار
من در این دیار غربت تنها تو را می‌شناسم
هرچه باشد تقدیرم هست خدا را سپاسم!