کامل شده مجموعه دلنوشته‌های سیاره‌ی کوچک من | ژیلا.ح کاربر انجمن یک رمان

[Nyx]

***
راستی،
من فکر می‌کنم وقتی آدم‌ها عاشق می‌شوند،
لابد سیاره‌شان با سیاره‌ی فرد دیگری تصادف کرده است.
هرکس راه خودش را می‌رفته و غرق در دنیای خودش بوده...
تا آن لحظه که سیاره‌اش به سیاره‌ی شخص دیگری می‌خورد.
بعد ناخواسته دنیاهایشان با هم قاطی می‌شود،
و حتی سیاره‌هایشان!
آن‌ وقت یک سیاره‌ی بزرگ به وجود می‌آید به نام «ما»
دیگر سیاره‌ی من، یا سیاره‌ی تو معنایی ندارد.
دنیاها یکی،
سیاره هم یکی،
عشق هم یکی.
خدا هم که از بی‌نهایت یکتا بوده و همتایی نخواهد داشت.

 

[Nyx]

***
شاید همه‌ی سیاره‌های دنیا،
پاییز و زمستان، بهار و تابستان نداشته باشند.
اما سیاره‌ی من پنج فصل دارد.
یکی از آن فصل‌ها جدا از زمان و مکان و هرچیزی است که موجودیت پیدا کند.
آن فصل،
فصل من است.
فصلی که روز ندارد،
پر است از ماه،
شب‌های ستاره باران،
شهاب سنگ‌ها،
و حتی ستاره‌های دنباله‌دار.
می‌گویند با هر ستاره‌ی دنباله‌دار،
یک نفر می‌میرد.
اما شاید هم،
با هر ستاره‌ی دنباله‌دار،
فرد جدیدی متولد شود.
فردی با سیاره‌ی خودش.

 

[Nyx]

***
آدم‌ها که قرار نیست تا آخر جهان روی زمین بمانند.
بالاخره یک روز هم آن‌ها،
هم زمین از دست آن‌ها خسته می‌شود.
شاید هم،
زمین یک روز آدم‌ها را بگذارد و برود.
آخر سیاره‌ها هم دل دارند.
زمین هم یک سیاره است دیگر!
اما من فکر می‌کنم،
دل این سیاره را بدجور شکسته باشند.
آخر دیگر خبری از پوسته‌ی نرم آن نیست،
از خاک‌های خوش خیز و خوش رنگش،
از آسمان آبی بی‌منتش...
این آدم‌ها انگار بدجور دل این سیاره را شکسته‌اند.

 

[Nyx]

***
خوب نیست آدم بدهکار چیزی باشد.
بدهکار بودن فقط به مال و ثروت نیست،
بعضی وقت‌ها آدم بدهکار زمانی می‌شود که آن را از دست داده،
بدهکار روزهایی که گذشته،
بدهکار حال خوبی که می‌شد برای خودش بسازد،
بدهکار آرزوهای گم‌شده.
و بیشتر از همه‌ی این‌ها،
بدهکار سیاره‌اش.
بدهکار سیاره‌ای که مثل جعبه‌ی گمشده‌های مدرسه دانه‌دانه آرزوهای دور ریخته شده را جمع می‌کند. یک‌جا مرتب می‌چیند و رویشان هم پارچه‌ای از جنس چمن سبز بهاری می‌کشد.
بعد با حوصله منتظر می‌ماند،
از خاک خودش به آرزوها می‌دهد،
تا بالاخره غنچه کنند،
تا بالاخره یک روز،
گل بدهند!
شاید یک روز ما آن گل‌ها را دیدیم،
و فهمیدیم که چقدر آرزوهایمان ارزشمند بوده‌اند!

 

[Nyx]

***
تعریف هر کسی از سیاره فرق می‌کند.
مثلا یک زمین شناس،
سیاره را متشکل از نوع سنگ‌ها و ذرات خاک می‌داند،
یک فیزیک‌دان، آن را کره می‌خواند،
یک کشیش آن را محلی برای آزموده شدن،
و یک تاریخ‌شناس، به حوادثی که روی آن سیاره رخ داده توجه می‌کند.
اما سیاره هرچیزی می‌تواند باشد.
می‌تواند زمین باشد،
اما شاید آسمان هم باشد!
می‌تواند سنگ باشد،
اما شاید آب هم باشد.
شاید یک اتم کوچک آب برای موجوداتی که ما نمی‌بینیم، سیاره‌ای باشد برای زندگی.
شاید هم سیاره‌ها،
قلب‌های آدم‌ها باشند.
بستگی دارد چه توقعی از آن‌ها داشته باشی.

 

[Nyx]

***
سیاره‌ها،
امن‌ترین جاهای کهکشان هستند.
جاهایی دور از هر گونه بدی،
دور از شیاطین،
دور از پلیدی‌ها!
به نظرم حتی اگر شیاطین بتوانند سوار بر سفینه به فضا بیایند،
باز هم نمی‌توانند سیاره‌های ما را ببینند.
سیاره‌های ما،
نزدیک خداست.

 

[Nyx]

***
وقتی ستاره‌ها می‌درخشند،
وقتی ماه هنوز در آسمان هست،
وقتی هنوز خورشید پشت لحاف پنبه‌اش نرفته تا بگیرد بخوابد،
هنوز وقت هست تا روی سیاره‌ات بنشینی و حساب و کتاب کنی.
حساب و کتاب روزهایی که گذشته،
روزهایی که نیامده،
و بیشتر از همه،
حساب روزی که گذرانده‌ای...
چقدر از آن روز را خود زندگی کرده‌ای،
چقدراش را گذاشتی تا دیگران به جای تو زندگی کنند؟

 

[Nyx]

***
در روزنامه‌ی نیازمندی‌ها،
همه چیز پیدا می‌شود،
به جز دلی که هنوز نشکسته باشد.
دلی که هنوز سیاره‌اش پر از بائوباب‌های شازده کوچولو و علف‌های هرز نشده باشد.
دلی که سرسبز باشد،
اما پر از گل‌های نرگس.
رز هم خوب است،
اما سیاره‌ها به جز رز،
به گل‌های داوودی،
شیپوری،
نسترن،
یاس،
شقایق و حتی گل شب بو نیاز دارند.
کاش در روزنامه‌ی نیازمندی‌ها،
یک بخش بود،
که در آن می‌نوشتند:
- سیاره‌ی پر از گل جهت قرض دادن... رایگان.

 

[Nyx]

***
سیاره جان کاش تو سنگی نبودی!
قلبت الماس است می‌دانم،
ولی یکی باید تنهایی‌هایم را بغل کند.
مثل کودکی لجباز و ناآرام شده است که بی‌قراری می‌کند.
تنهایی‌هایم را می‌گویم.

 

[Nyx]

***
هر مداری،
با مدار دیگر فرق می‌کند.
این‌که سیاره‌ها روی کدام مدار باشند،
هم بستگی به خود سیاره،
هم بستگی به قلب آدم دارد.
بعضی از سیاره‌ها فقط روی مدارهایی حرکت می‌کنند که از جنس موسیقی است،
بعضی روی مدارهایی از جنس خوراکی،
بعضی هم سیاره‌هایی از قوطی‌های رنگارنگ،
مدادهای رنگی...
هر آدمی با یک چیز حالش خوب می‌شود.
همه‌ی آدم‌ها که مثل هم نیستند.
همان‌طور که سیاره‌هایمان قرار نیست مثل هم باشند.