کامل شده مجموعه دلنوشته‌‌های رویای وارونه | mohamad_h کاربر انجمن یک رمان

[مَمّد]

به نام خدا
نام مجموعه: رویای وارونه
نام نویسنده: mohamad_h
ویراستار: "Manny"
تگ: محبوب

مقدمه:
گویا در دنیای من،
همه‌چیز وارونه است!
هرچه‌قدر بیش‌تر تلاش می‌کنم تا به کسی یا چیزی که می‌خواهم برسم،
از آن دورتر می‌شوم!
شبیه به یک سراب.
و من...
و من چه‌قدر دوست داشتم به تو برسم!​

 

[G.ASADI]

•| بسم رب القلم |•

آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند..

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
"قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"

پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد دل‌نوشته بدهید. توجه داشته باشید که دل‌نوشته‌های تگ‌دار نقد نخواهند شد و در صورت تمایل به درخواست نقد، قبل از درخواست...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[مَمّد]

***
- دل در بند کسی دارم. می‌شود شما که انتهای لطافتی، منجی شوی، پادرمیانی کرده و طناب را آزاد کنی؟
گونه‌اش آتش گرفت و صدایش لرزید:
- با چه‌کسی هم‌صحبت شوم؟
- آینه!​

 

[مَمّد]

***
جمله‌ی نقش‌بسته بر جعبه، سیگارکشیدن کشنده است!
برایم عجیب است که بعضی،
باز هم بی‌توجّه به آن،
به استعمال ادامه می‌دهند!
شبیه به آن که تفنگی روی شقیقه‌ات بگذارند،
و بگویند اگر شلیک کنیم می‌میری!
تو هم با اشتیاق بگویی،
لطفاً شلیک کنید!
اشتباه می‌کنی...
مانند آن است که دلبند کسی باشی،
که دلدار شخص دیگری‌ست...
هردو کشنده؛ امّا دوست‌داشتنی.

 

[مَمّد]

***

- چرا هیچ‌گاه آرزوهایم برآورده نمی‌شود؟
- فکر می‌کنم همه‌ی آن‌ها مستجاب می‌شوند؛ امّا همیشه یک‌نفر هست تا تمنّا کند که ثنای سایرین مقبول نگردد!​

 

[مَمّد]

***
نگاهش سرد‌تر از برفِ زمستان و تلخ‌تر از قهوه‌ی صبحگاهی بود. گفت:
- می‌ترسم!
یخ زدم:
- از چه؟
- از همه‌ی آدم‌ها، به جز تو!
قلبم از تابش مهر شیرینش شعله‌ور شد...
در سکوت،
نگاهش را نوشیدم!

 

[مَمّد]

​

***

- تا کنون تنهایی را بغل کرده‌ای؟ پیش آمده که از احوال کنونی‌ات منزجر شوی؟ در ذهنت به دنبال متهم بگردی، سپس تمام افرادی را که مسبب آن هستند بیابی و محکوم‌شان کنی؟ ناگهان، با تلنگری متوجّه شوی که درنهایت، تنها خودت مسئول همه‌ی آن خبط و خطاها بودی و از خود متنفر شوی؟
- بله.
- دوستت دارم! می‌خواهم یادت بماند دقیقاً در همان لحظه‌ای که خودت از خود بیزاری، این‌جا کسی هست که همچنان دوستت دارد.​

 

[مَمّد]

***
گفت:
- برایم از عاشق بگو‌.
گفتم:
- آن که برای رِضای دل معشوق، آسمان را به زمین می‌دوزد و در این کشاکش، عالَم و آدم متوجّه می‌شوند؛ اِلّا معشوق!​

 

[مَمّد]

***
- عشق شما زبان‌زد اطرافیان و شهره‌ی شهر بود؛ چه بر سازِ جدایی شما چنگ زد؟
- هیچ! تنها مشکل ما آن بود که او، شخصِ تنهایی را، بیش از اینجانب دوست می‌داشت!​

 

[مَمّد]

***
ای آن که دل اسیر توست،
مو به موی جعد مشکینت،
خانه‌ایست که اعدادِ پلاک آن،
خبر از قلب‌های زخم‌خورده‌ای دارد،
که در شبِ تار،
و زیر نور غروب چشمانت می‌درخشند!
و چه شب‌ها که به شما خیره شدم،
و دربه‌در، دنبال قلب خود گشتم!