مشاعره مشاعره با اشعار محمد تقی بهار (ملک الشعرای بهار)

[m.sina]

تو چه دانی که چها در دل اوست
او ترا تا به کجا دارد دوست

تا عامه شود بیدار تا خاصه شود هشیار
اسرار حقیقت را در رهگذر اندازید

تا حق‌طلبان گردند از دربدری آزاد
شیخان ریایی را از در بدر اندازید

 

[.MOON.]

تا عامه شود بیدار تا خاصه شود هشیار
اسرار حقیقت را در رهگذر اندازید

تا حق‌طلبان گردند از دربدری آزاد
شیخان ریایی را از در بدر اندازید

دل از تطاول زلف نگار جان نبرد
چو مارگیر کز آسیب مار جان نبرد

به‌ صیدگاه دل‌ آن زلف خم به‌خم دامیست
که از علایق او یک شکار جان نبرد

 

[m.sina]

دل از تطاول زلف نگار جان نبرد
چو مارگیر کز آسیب مار جان نبرد

به‌ صیدگاه دل‌ آن زلف خم به‌خم دامیست
که از علایق او یک شکار جان نبرد

دلا تجاهل عارف گزین که صاحب ذوق
محقق است کزین روزگار جان نبرد


بدان تبختر شاهانه گرگشاید رخ
پیاده‌ایست کز او یک سوار جان نبرد

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

دلا تجاهل عارف گزین که صاحب ذوق
محقق است کزین روزگار جان نبرد


بدان تبختر شاهانه گرگشاید رخ
پیاده‌ایست کز او یک سوار جان نبرد

دل سوی مهر می کشد و مهر سوی دل
جایی که مهر نیست مکن جستجوی دل

 

[.MOON.]

لیکن آن مهر که مادر دارد
سایه کی از سر ما بردارد؟

مهر مادر چو بود بنیادی
نشود کم ز عزا یا شادی

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

لیکن آن مهر که مادر دارد
سایه کی از سر ما بردارد؟

مهر مادر چو بود بنیادی
نشود کم ز عزا یا شادی

یاران ز حمیت به سوی مرگ دویدند

در راه شرف از سر و جان دست کشیدند

در خون خود اندر طلب فخر طپیدند

گلرنگ ز خون همه سیمای زمین شد

چه بد رفتاری ای چرخ

چه کج رفتاری ای چرخ

سر کین داری ای چرخ

 

[m.sina]

یاران ز حمیت به سوی مرگ دویدند

در راه شرف از سر و جان دست کشیدند

در خون خود اندر طلب فخر طپیدند

گلرنگ ز خون همه سیمای زمین شد

چه بد رفتاری ای چرخ

چه کج رفتاری ای چرخ

سر کین داری ای چرخ

خوبرویان یار را در عین یاری می‌کشند
دوستداران را به جرم دوستداری می‌کشند

مرغ وحشی چون نمی‌افتد به دست کودکان
مرغ دست‌آموز را با زجر و خواری می‌کشند