مشاعره مشاعره با اشعار محمد علی بهمنی

[m.sina]

می پرسد از من کسیتی ؟ می گویمش اما نمی داند
این چهره ی گم گشته در آیینه خود را نمی داند

می خواهد از من فاش سازم خویش را باور نمی دارد
آیینه در تکرار پاسخ های خود حاشا نمی داند

دیوانه چون طغیان کند زنجیر و زندان بشکند

از زلف لیلی حلقه ای بر گردن مجنون کنید

 

[فلورا.]

دیوانه چون طغیان کند زنجیر و زندان بشکند

از زلف لیلی حلقه ای بر گردن مجنون کنید

دیدنی داشت ولی سوختن با همشان

گفتی از خسته ترین حنجره ها می آمد

بغضشان شیونشان ضجه ی زیر و بمشان!

 

[m.sina]

دیدنی داشت ولی سوختن با همشان

گفتی از خسته ترین حنجره ها می آمد

بغضشان شیونشان ضجه ی زیر و بمشان!

نه شنیدی و مباد آنکه ببینی روزی
ماتمی را که به جان داشتم از ماتمشان

زخم ها خیره تر از چشم تو را می جستند
تو نبودی که به حرفی بزنی مرهمشان

 

[فلورا.]

نه شنیدی و مباد آنکه ببینی روزی
ماتمی را که به جان داشتم از ماتمشان

زخم ها خیره تر از چشم تو را می جستند
تو نبودی که به حرفی بزنی مرهمشان

نشد جواب بگیرم سلام هایم را

هر آنچه شیفته تر از پی شدن بودم

چگونه شرح دهم عمق خستگی ها را

اشاره ای کنم : انگار کوه کن بودم!

 

[m.sina]

نشد جواب بگیرم سلام هایم را

هر آنچه شیفته تر از پی شدن بودم

چگونه شرح دهم عمق خستگی ها را

اشاره ای کنم : انگار کوه کن بودم!

من زنده بودم اما انگار مرده بودم

از بس که روزها را با شب شمرده بودم

 

[m.sina]

نشد جواب بگیرم سلام هایم را

هر آنچه شیفته تر از پی شدن بودم

چگونه شرح دهم عمق خستگی ها را

اشاره ای کنم : انگار کوه کن بودم!

من زنده بودم اما انگار مرده بودم

از بس که روزها را با شب شمرده بودم

 

[فلورا.]

من زنده بودم اما انگار مرده بودم

از بس که روزها را با شب شمرده بودم

مرا به جرم همین شعر-اگرچه قیچی ها

به خشم، هفت خط ازین خطوط کم کردند!

 

[m.sina]

مرا به جرم همین شعر-اگرچه قیچی ها

به خشم، هفت خط ازین خطوط کم کردند!

دنیا برای از تو نوشتن مرا کم است،
اکسیر من نه این که مرا شعر تازه نیست

من از تو می نویسم و این کیمیا کم است
سرشارم از خیال ولی این کفاف نیست

 

[فلورا.]

دنیا برای از تو نوشتن مرا کم است،
اکسیر من نه این که مرا شعر تازه نیست

من از تو می نویسم و این کیمیا کم است
سرشارم از خیال ولی این کفاف نیست

ا این غرل شبیه غزل های من شود،
چیزی شبیه عطر حضور شما کم است!

 

[m.sina]

ا این غرل شبیه غزل های من شود،
چیزی شبیه عطر حضور شما کم است!

تا بیاسایم در این هنجار و ناهنجارها
کرده‌ام یک کشتزار پنبه را در گوش چشم

روستایی‌تر از آن هستم که در شهر شما
با نگاه چشم مخموری شوم مدهوش چشم