مشاعره مشاعره با اشعار خواجوی کرمانی

[فلورا.]

اهل تحقیق چو در کوی خرابات آیند
از ره میکده بر بام سماوات آیند

تا ببینند مگر نور تجلی جمال
همچو موسی ارنی گوی به میقات آیند

دیشب خبرت هست که در مجلس اصحاب
تا روز نخفتیم من و شمع جگر تاب!

 

[m.sina]

دیشب خبرت هست که در مجلس اصحاب
تا روز نخفتیم من و شمع جگر تاب!

ببوی زلف تو دادم دل شکسته بباد
بیا که جان عزیزم فدای بوی تو باد

 

[فلورا.]

ببوی زلف تو دادم دل شکسته بباد
بیا که جان عزیزم فدای بوی تو باد

در حجاب عدم نهان گردد
یا رب این آسیاب دولابی
چند برخون عاشقان گردد
چون دلم با غم تو گوید راز!

 

[m.sina]

در حجاب عدم نهان گردد
یا رب این آسیاب دولابی
چند برخون عاشقان گردد
چون دلم با غم تو گوید راز!

زینسان که بزیر پای غم گشتم پست
جز جام میم کسی کجا گیرد دست

آن لحظه که بر جنازه گردد سرمن
از گردش کاسه سرم بینی م**س.ت

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[فلورا.]

زینسان که بزیر پای غم گشتم پست
جز جام میم کسی کجا گیرد دست

آن لحظه که بر جنازه گردد سرمن
از گردش کاسه سرم بینی م**س.ت

تا دور شدی از برم ای طرفه بغداد
شد دامن من دجله بغداد ز دستت

از دست تو فردا بروم داد بخواهم
تا چند کشم محنت و بیداد ز دستت!

 

[m.sina]

تا دور شدی از برم ای طرفه بغداد
شد دامن من دجله بغداد ز دستت

از دست تو فردا بروم داد بخواهم
تا چند کشم محنت و بیداد ز دستت!

تا کی طلب ش*ر..اب خواهی کردن
خود را بقدح خراب خواهی کردن

هر صبحدم آن زهره جبین را میخوان
گر دعوت آفتاب خواهی کردن

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[فلورا.]

تا کی طلب ش*ر..اب خواهی کردن
خود را بقدح خراب خواهی کردن

هر صبحدم آن زهره جبین را میخوان
گر دعوت آفتاب خواهی کردن

نام لعلت چو بر زبان راندم
از لبم آب زندگانی بچکید!

 

[m.sina]

نام لعلت چو بر زبان راندم
از لبم آب زندگانی بچکید!

در کوی تو غم ز شادمانی خوشتر
مردن ز حیوة جاودانی خوشتر

پیش لب لعل تو بمیرم کو را
آبیست کزاب زندگانی خوشتر

 

[فلورا.]

در کوی تو غم ز شادمانی خوشتر
مردن ز حیوة جاودانی خوشتر

پیش لب لعل تو بمیرم کو را
آبیست کزاب زندگانی خوشتر

رحم آر که خون در دلم افتاد ز دستت

تا دور شدی از برم ای طرفه بغداد
شد دامن من دجله بغداد ز دستت

از دست تو فردا بروم داد بخواهم!

 

[m.sina]

رحم آر که خون در دلم افتاد ز دستت

تا دور شدی از برم ای طرفه بغداد
شد دامن من دجله بغداد ز دستت

از دست تو فردا بروم داد بخواهم!

مطرب بزن و غمزدگان را بنواز
باشد که دل سوخته آید بر ساز

تا مرغ صراحی نکند آوازم
چون کبک پریده کی بدست آیم باز