مجموعه دلنوشته‌‌های در کما | لیسا کاربر انجمن یک رمان

[PardisHP]

دلنوشته: در کما
نویسنده: PARDIS
تگ: متوسط
مقدمه:
چقدر سخت است رفيق، دیدن تو در این منظره! کاش آسمان به زمين می‌رسيد و این‌گونه نمی‌شد!

 

[Violinist cat❁]

•| بسم رب القلم |•

آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
"قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"

پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد دل‌نوشته بدهید. توجه داشته باشید که دل‌نوشته‌های تگ‌دار نقد نخواهند شد و در صورت...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[PardisHP]

چقدر سخت است! رفيق دیدن تو پشت این شيشه... حال صورتت از هميشه معصوم‌تر شده، ای همراه تمام شيطنت‌های بچگی! یادت هست؟ به شيشه پنجره خانه تو سنگ میزدم تا از خواب ناز بيدار شوی و باز مرا از دردسری که درست کردم نجات دهی! اگر به این شيشه نيز سنگ بکوبم تو بيدار می‌شوی؟! و دوباره غر می‌زنی؟! کاش می‌شد بيدار شوی، فقط بيدار شوی و هرچه دلت خواست هم بگویی، هرچه!

 

[PardisHP]

اشک! اشک است که صورتم را پر ساخته.
اتفاقات چه‌گونه به این سرعت دنيای ما را تغيير داد؟!
چه شد که یک روز رفتم و حال که آمدم تو دیگر آن دختر قبل نيستی؟! بيدار شو و رفيق چندین و چند ساله‌ات را غمگين و سياه پوش مکن!

 

[PardisHP]

یادت می‌آید؟! روزی رد می‌شدیم از خيابان هردو.
من دلم ماتم‌زده بود و خانه‌ی غم. تو تا مرا دیدی خندیدی! با تمام توانت تلاش کردی، گفتی از خاطرات شيرین و مرا شاد ساختی. با این‌که خودت دلشکسته بودی و مدت‌ها زانوی غم در بغل گرفته‌ بودی. آه رفيق حال من چه‌گونه و چه‌طور تو را شاد سازم؟!

 

[PardisHP]

غم است که در دل نشسته است و بغض است که راه نفس را بسته است. ای رفيق بی‌معرفت من، کاش نفس نداشتم. کاش خون در رگ‌هایم جاری نبود ولی آینده را بی‌تو نمی‌دیدم! رفيق، من بدون تو چه‌گونه از پس این گرگ‌های انسان‌‌نما بربيایم؟!

 

[PardisHP]

می‌نشستيم بر روی نيمکت‌های مدرسه، یادت هست؟!
چه خوش و خرم عاری از هر غم درس می‌خواندیم.
در ریاضی بسيار از من بهتر بودی!
من بازیگوشی می‌کردم و تو می‌خواستی هرجور که شده آن کتاب کلفت را در ذهنم فرو کنی... .

 

[PardisHP]

فداکار بودی! حتی برای من که گاهی بد می‌شدم.
ناراحتيم را از جایی دیگر بر سر تو خالی می‌کردم!
آه چقدر بد کردم... فرصت جبران دارم؟ یا آن هم از من سلب شده. حقم است، تو هرکار می‌کردی برایم و من هيچ! چقدر بد بودم... .

 

[PardisHP]

حواست بود به من! یادت هست در یک روز پایيز که باد تندی می‌وزید، یک ساندویچ را که مشخص بود گرم است به من دادی و گفتی:
-این را مادرم برایت درست کرده!
ساندویچ را به من دادی و خودت آن یکی را که فرقی با این یکی نداشت برداشتی؛ شاید برایت این کار عادی باشد ولی برای من ارزش داشت، قطعاً داشت!

 

[PardisHP]

پاهایم سست شدند... می‌ترسم از این‌جا بروم و ساعتی بعد خبر مرگ تو را به گوشم برسانند!
اسرار می‌کنند که برو، خسته‌ای! اما نه من باید بمانم.
می‌نشینم روی یکی از صندلی‌های بيمارستان؛
این صندلی چه روزهای تلخی را که به خود ندیده،
هزاران همراه که مانند من غم در تمام وجودشان رخنه کرده و دیگر اميدی ندارند به سالمت عزیزشان، چقدر حالم بد است رفيق!