مشاعره مشاعره با اشعار بیژن سمندر

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

نه جنگل سبز نه باغ گل ها
نه کوه سنگی نه دشت و صحرا
همیشه اینجا کولاک و باده
نه کلبه پیداست نه ختم جاده
بهارو اینجا کسی ندیده
زمین قطبی همش سپیده

هربار که شیراز اومده
اوّلِش بُو ناز اومده
آخِرش بُو -جَر-رفته
دل من دیگه سر رفته!