مشاعره مشاعره با اشعار اسماعیل خویی

[فلورا.]

تنها چو شدی ز من، چه غم ها خوردی!
از بودنِ تو، چو زآنِ من، معنا رفت:
تنها، چو من و خدا، دریغا! مُردی!:/

 

[m.sina]

تنها چو شدی ز من، چه غم ها خوردی!
از بودنِ تو، چو زآنِ من، معنا رفت:
تنها، چو من و خدا، دریغا! مُردی!:/

یعنی خدای من تویی هم کفر هم ایمانِ من
از تو مرا بارآوری نیز از تو بی برگ و بری
سازنده و ویرانگری بارانی و توفان من
بی تو سرابستان همه گردد سرابستان مرا

 

[فلورا.]

یعنی خدای من تویی هم کفر هم ایمانِ من
از تو مرا بارآوری نیز از تو بی برگ و بری
سازنده و ویرانگری بارانی و توفان من
بی تو سرابستان همه گردد سرابستان مرا

ای با نَفَس هایت عجین اردیبهشتِ جانِ من

بی خان و مانی خوش ترم، تا بی تو بر سر می برم

تا بی تو باشم، گو مَبا ،مَه خانِ من مَه مان من

هم خانه بودن با مرا زندانِ خود می یافتی

 

[m.sina]

ای با نَفَس هایت عجین اردیبهشتِ جانِ من

بی خان و مانی خوش ترم، تا بی تو بر سر می برم

تا بی تو باشم، گو مَبا ،مَه خانِ من مَه مان من

هم خانه بودن با مرا زندانِ خود می یافتی

یعنی خدای من تویی هم کفر، هم ایمانِ من

از تو مرا بارآوری نیز از تو بی برگ و بری

سازنده و ویرانگری: بارانی و توفانِ من

بی تو سرابُستان همه گردد سرابِستان مرا

 

[فلورا.]

یعنی خدای من تویی هم کفر، هم ایمانِ من

از تو مرا بارآوری نیز از تو بی برگ و بری

سازنده و ویرانگری: بارانی و توفانِ من

بی تو سرابُستان همه گردد سرابِستان مرا

آی تو
ابر کامکار
بر من ، این به راه باد مشتی از غبار
نم نم نوازشی ، اگر نه آبشار بخششی ، ببار
ورنه دیر می‌شود
دیر

 

[m.sina]

آی تو
ابر کامکار
بر من ، این به راه باد مشتی از غبار
نم نم نوازشی ، اگر نه آبشار بخششی ، ببار
ورنه دیر می‌شود
دیر

راز بقای من تویی، مرگ و فنای من تویی
یعنی خدای من تویی هم کفر، هم ایمانِ من
از تو مرا بارآوری، نیز از تو بی برگ و بری
سازنده و ویرانگری بارانی و توفانِ من

 

[فلورا.]

راز بقای من تویی، مرگ و فنای من تویی
یعنی خدای من تویی هم کفر، هم ایمانِ من
از تو مرا بارآوری، نیز از تو بی برگ و بری
سازنده و ویرانگری بارانی و توفانِ من

نمی خواهند ماند پاکدامان
از این آشفته باشد خواب دریا

 

[Arjmand]

نمی خواهند ماند پاکدامان
از این آشفته باشد خواب دریا

اگر چه سخت ولی ممکن، از چه رو نکنم؟
بلی، من این نکنم، بل که سخت کوشم تا
نظر بدآنچه کند زنده یادِ او نکنم!
ولی، به دیدنِ هر موی و روی خوش، نشود
که باز یاد از آن ویژه روی ومو نکنم!
زنی که نیست، دریغا! فرای دسترس است:
نمی توانم اش، امّا، که آرزو نکنم!

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

اگر چه سخت ولی ممکن، از چه رو نکنم؟
بلی، من این نکنم، بل که سخت کوشم تا
نظر بدآنچه کند زنده یادِ او نکنم!
ولی، به دیدنِ هر موی و روی خوش، نشود
که باز یاد از آن ویژه روی ومو نکنم!
زنی که نیست، دریغا! فرای دسترس است:
نمی توانم اش، امّا، که آرزو نکنم!

من از نبرد نپیچم ولى به چنگ تو هیچم
چنان که در کف گرد آفریده زاده ى رستم

 

[m.sina]

من از نبرد نپیچم ولى به چنگ تو هیچم
چنان که در کف گرد آفریده زاده ى رستم

من آبشارم و سنگ است و صخره بستر من
مباد آن كه به اشكى پریشد این دیدار

كه خوش نشسته خیال تو در برابر من
به خواب سیر ببینم مگر تو را كه،چو موج

رمد خیال تو از چشمِ چشمه آور من
نخست آرزویم چیست رستن از غم تو