مجموعه دلنوشته‌های "محکوم به سکوت" | فلورا کاربر انجمن یک رمان

[H.Allahdadi]

این اواخر حس می‌کنم هوای شهر سمی است.
شاید نیاز باشد بر روی تابلوی بزرگی که در ورودی شهر است به‌جای خوش امدید بنویسم:
هوای این شهر سمی است. هر کَس از این دنیا خسته است، خوش آمد.
ولی من اکنون نسبت به تمام آدم‌ها بی‌حس شده‌ام.
دیگر برایم هیچ اهمیتی ندارند.

 

[H.Allahdadi]

من در این دنیای پر از امید، بد اوردم.
رد سیلی را در تنم کاشتند.
من در این دنیای پر از فرضیه‌های شدنی باختم و سوختم.
 امّا دودم به هوا نرسید.
هی آتش زدند بر این شعله‌ها و من دَم نزدم.

 

[H.Allahdadi]

من در این دنیای پر از نامردی بد اوردم. اکنون خودم باید به فکر دفن و کفنم باشم؛ از زندگی ام تنها دو سه جرعه باقی مانده.
اکنون باید با دستان خودم گورم را بِکنم.
 دل من برای قبرستان تنگ شده است.
برای آن اندک جا امّا بی آدم‌ها.
 برای آن سکوت محض.
 برای آن ارامش ابدی.
 مهلتی بدهید تا رفع دلتنگی کنم...
آری چنین است.

 

[H.Allahdadi]

حال که فکر می‌کنم می‌فهمم، جز خدایم حال مرا هیچ‌ کس نمی‌فهمد.
به هر کَس جز او حرف دلم را گفتم فقط خنده نصیبم شد.
هر چه گفتم بمانید و به حرفم گوش کنید با بی‌رحمی خندیدند و از کنارم رفتند.
فریاد زدم من دیوانه نیستم این‌گونه رهایم نکنید.
امّا وقتی نگاهی به اطرافم کردم خودم را تنها دیدم.

 

[H.Allahdadi]

بر روی کاغذ حرف‌های دلم را می‌نویسم.
می‌دانم روزی می‌رسد که به دنبال ردی از حرف‌هایم می‌گردید.
 تا فرصت باقیست باید از صدای سکوتم بنویسم.
به هر حال جوهر این قلم هم روزی به پایان می‌رسد.
آن وقت چگونه می‌توانم دردم را بگویم؟

 

[H.Allahdadi]

دلم برای بچگی‌هایم تنگ شده است.
برای همان موقعی که در رویاهای خود غرق بودم.
برای آن زمان‌هایی که می‌پرسیدند:
مامان رو بیشتر دوست داری یا بابا؟
من هم با اصرار می‌گفتم:
هر دوتون رو به اندازه هم دوست دارم.
در صورتی که شاید این‌‌گونه... .

 

[H.Allahdadi]

دلم برای لی‌لی بازی که در کوچه با اندک گچی که به زور پیدا می‌کردیم هم تنگ شده است، یا حتی برای قایم باشک‌هایی که سرمان را بر روی دیوار می‌گذاشتیم و با صدای بلند تا 10 می‌شماردیم و می‌گفتیم
آمدم هم تنگ شده است.
حتی دلم برای زمان‌هایی که چشم‌هایمان را یواشکی باز می‌کردیم تا بفهمیم آن شخص کجا قایم می‌شود و زود‌تر نوبت ما برسد تا قایم شویم هم تنگ شده است.

 

[H.Allahdadi]

از همه بیشتر دلم برای عموپول‌دارم تنگ شده است.
عموپول‌داری که فقط به خاطر دعوای من و خواهرم تکه‌تکه شد و تنها حسرتی دیگر بر دلم نهاد.
آخ که اگر الان هم بود ثانیه‌ای از بازی کردن با آن دل‌سرد نمی‌شدم.
مگر می‌توان از آن سیر شد؟

 

[H.Allahdadi]

اصلا دلم برای آن زمان‌هایی که سر صف می‌ایستادیم و پاهایمان را دو متر باز می‌کردیم تا مبادا کسی جای رفیقمان را بگیرد هم تنگ شده است.
دلم برای دعواهایی که به خاطر آب خوردن آن هم در زمانی که زنگ کلاس را زده‌اند هم تنگ شده است.

 

[H.Allahdadi]

اصلا دلم برای آن زمان‌های که زنگ کلاس را می‌زدند و ما در حیاط پشتی مدرسه صدای زنگ را نمی‌شنیدیم، زمانی که دیر به کلاس می‌رفتیم؛ بعد با آن دانش آموزی که مسئول در بود دعوا می‌کردیم، آخر هم در دفترچه‌اش اسم ما را می‌نوشت تا به مدیر بدهد هم تنگ شده است.