روی سایت دلنوشته سوختن برابر عشق | مهدیه احمدی کاربر انجمن یک رمان

[مهدیه احمدی]

نام :دلنوشته سوختن برابر عشق
نویسنده :مهدیه احمدی
مقدمه: سوختم برابر شمع عشقت اما تو پروانه نبودی به دور شمع باشی ما نه عاشقانه هم را می خواستیم نه برای هم به پای هم ماندیم فقط برای عشق هم در برابر هم سوختیم

 

[مهدیه احمدی]

عاشقانه نوشتن را فراموش کردم
بی تو نمیتوانم از عمق عشق بنویسم
اگر بودی میدانم تمام عاشقانه هایم را دوست داشتی
میدانم دلت میخواست باشی و بخوانی که برایت مینویسم
دلم میخواست بودی و میخواندی من بی تو از لذت عشق نمی نویسم
من بی تو از عمق درد عشق مینویسم

 

[مهدیه احمدی]

این روزها نوشته های من رنگ و بوی غم دارد
خیلی وقت هست که شادی در نوشته هایم دیده نمیشود
اگرهم باشد همه به ان نوشته می خندند میدانند من
از عشق جز درد و حس عطشش چیزی ندارم
همه می دانند نوشته های غم انگیز من از نبود تو کنار عشق من است

 

[مهدیه احمدی]

این روزها غبار نبودنت دوباره بر دلم نشسته
دوباره هوای غم گرفته دلم تو را طلب میکند
دوباره یاد روزهای تنهایی خودم افتادم
تو عاشق بودی می دانم اما اینکه دیگر نیستی را نمیفهمم

 

[مهدیه احمدی]

غم...غم...گریه...خنده...
همه شنیده ایم خنده تلخ من از گریه غم انگیز تراست....
من این را قبول ندارم خنده جای خود گریه جای خود
من باغرور گریه میکنم چون عمق عشق ما دوتا واقعی بود
تو در برابر عشق من ماندی اما سوختی تو غرق عشق بودی و رفتی

 

[مهدیه احمدی]

ماتم گرفته دلم
تمام دلم پرچم سیاه بسته به خودش
عزادار مانده میداند نمی آیی اما هنوز هم منتظر است بیایی

 

[مهدیه احمدی]

ضربان قلبم گاهی می آید و گاهی نمی آید
گاهی تند میزند و گاهی نمیزند
گاهی دلم گریه میخواهد
و گاهی فقط فکر کردن که چرا تو را از دست داد
و در اخر..........به هیچ نمیرسد

 

[مهدیه احمدی]

آن روز که تو را دیدم دلم لرزید تا الان هم حتی با فکرت دلم می لرزد اما این لرز همراه اشک است و آن لرز همراه لبخند

 

[مهدیه احمدی]

دلم درحال خاموش شدن است دلم لحظه ای ارام میگیرد و دوباره به جوش می افتد
همه از نوشته های من ناراضی اند
من نمیدانم دلم که بی بهانه فقط بهانه تو را میگیرد
همه از غم نوشته های من میگویند
من نمیدانم چرا بی اختیار از تو مینویسم
هرچه تلاش برای عاشقانه نوشتن دارم نمیشود

 

[مهدیه احمدی]

ضربان قلبم با صدای پای تو که دیگر نیامدی تحلیل رفت با صدای سوت ممتد در اتاق به تو پیوستم ملحفه ی سفید را دیدم به روی من کشیدند هرچه تلاش کردند برنگشتم آری نخواستم که برگردم مگر تو آمدی؟ من کنار تو می آیم