روی سایت دلنوشته آنچه از دل باقیست|مهدیه احمدی کاربر انجمن یک رمان

[مهدیه احمدی]

نام دلنوشته: آنچه از دل باقیست
نویسنده: مهدیه احمدی
ویراستار: نسترن بانو
تگ: منتخب
مقدمه:
بی‌گمان روزی حرف‌های دل تمام می‌شود و آن روز برای من فرا رسیده، برگ‌های دفتر دلم حال به اتمام رسیده است. این تکه‌ای از زبان دلم است برای دلش.
شاید روزی دوباره دفتر دلم باز شد و برگی از آن را نوشتم اما حال این آخرین نوشته‌های دلم هست، از حرف‌هایی که بوی دلش را می‌دهد.
ای... عاشق خسته‌ی من!

 

[مهدیه احمدی]

رنگ نوشته‌های دلم، به رنگ گیسوانم مشکی‌ست.
می‌دانم روزی می‌رسد که موهایم به رنگ دندان‌هایم می‌رسد!
هلهله کشان پشت من آمده‌اند و دست بر روی دلشان گذاشته‌اند.
همه همهمه می‌کنند و اطراف را شلوغ.
کدامشان خبر دارد در دلم چه گذشته است!

 

[مهدیه احمدی]

سیاه‌پوش نباش، مکروه است!
سفید بپوش، حتی اگر دلت سیاه است.
غم‌کده‌ای در راه است؛ غم‌کده‌ای که وجود تو را در خودش دعوت کرد و نیامدی.
روزی تو تمام من بودی و حال من تمام دیگری و دلم لرز دارد اما برای او می‌تپد، چون عشقش بوی تازگی دارد.

 

[مهدیه احمدی]

در پس نوشته‌های من، این رنگ غم است تلخ از زهر و قهوه‌ی روبه‌رویم که خود را نشان می‌دهد.
همه ناراضی و خودم راضی که گویی حرف‌هایم را بی‌پروا به دست قلمم داده‌ام تا روی کاغذ بکشد، ناله‌های دلم.
به رخ کشیدن قدرت قلمم کار آسانی نیست؛
می‌لرزد، التماس می‌کند، که مبادا دلگیر شوی.
من وادارش کرده‌ام اگر همراهم نباشد، فریاد دلم را به رخت می‌کشم!

 

[مهدیه احمدی]

ناتوان‌تر از هر چیزی هست نوشته‌های خط خورده و داغون دلم.
مثلا اسمشان را گذاشته‌ام دلنوشته.
اگر بگویم خون نوشته بهتر است، چون این بی‌معرفت‌ها دلم را رها کرده‌اند!
دیگر به خاطراتت مجوز ورود به افکارم را نمی‌دهم!

 

[مهدیه احمدی]

از امروز به بعد دنبال حس عشق گذشته و حسرت نبود تو نیستم.
بگذار کوچه‌های خاطراتمان از این پس خاک بگیرد، بگذار غم را نشانه خود کند اما غبار بگیرد.
زین پس به دنبال حسی نو کنار عشق عمیق کسی می‌گردم که مرا از جانش می‌خواهد و مرا برای خود می‌خواهد.

 

[مهدیه احمدی]

مگر داریم این قدر عاشق؟
نمی‌داند چرا دلگیرم،
نمی‌داند عمق غم من چیست اما با من ناراحت می‌شود، از گریه‌ام عصبی می‌شود، مرا در آغوش می‌گیرد.
آغوشش مثل آغوشت گرم است، حتی گرم‌تر از بازوان تو! چون من حس دوست داشتن بدون غرور را کنارش تجربه کرده‌ام...

 

[مهدیه احمدی]

حس تلخی‌ست وقتی دلگیرم و یاد تو خواب از چشمانم می‌گیرد.
می‌آید کنارم بغلم کند، در خود فرو می‌روم تا مبادا فکرم را بشنود و حس کند به او و عشق خالصش خ**یا*نت می‌کنم.

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[مهدیه احمدی]

تلخی روزگار هنوز میان دوست داشتن من و عشق او به من وجود دارد.
مثل تو غیرتش زیاد است و شاید بیشتر! چون مالکیت من از آن اوست و تو قسمتی که قرار بود باشی نیستی.
اخم‌هایش بیشتر از تو و دوست داشتنی‌تر از توست. تلخی داریم، دعوا داریم، اما من دیگر اخم نمی‌کنم و سکوت.
گاهی فریاد می‌زنم و گاهی به سینه‌اش می‌کوبم، حتی گاهی...
به عمق عشقش تهمت می‌زنم که مرا نمی‌خواهد!

 

[مهدیه احمدی]

سرزمینی که جدیدا با عشقش بنا کردیم سرسبز است.
تصمیم دارم با محبت زیادم به او، این سرزمین را به باغی بی‌همتا مبدل کنم! زیبا می‌شود.
عشقمان و محبتمان رویایی می‌شود...