روی سایت دلنوشته آنچه از دل باقیست|مهدیه احمدی کاربر انجمن یک رمان

[مهدیه احمدی]

من نمی‌دانم چه کردم که روزگار لعنتی برای دلم هیچ وقتی ندارد!
هیچ کس مرا درک نکرد، هیچ کس با من همراه نشد.
هر که از هر جا رسید زخمی بر دلم زد و گذشت!

 

[مهدیه احمدی]

این روزها هر چه می‌گذرد، باز هم تو همان جا مانده‌ای
مگر نگفتم برو و ریشه‌ی عشقت را بسوزان؟
مگر نگفتم این عشق برایم تمام می‌شود؟
چرا دلت را از خاطرات با من بودن پاک نمی‌کنی؟
چرا بی من نمی‌شوی و دلم را رها کنی؟
چرا تنهایم نمی‌گذاری، تو چرا این غم دوریت پایان نمی‌گیرد؟
چرا هر غمی دارم آخرش هنوز با خاطرات تو لبخند به لب‌هایم می‌آید؟
چرا هنوز غم نبودنت هم برایم شاد هست؟
چرا هر چه تلاش می‌کنم ریشه‌ی عشقت خشکیده شود، اما قوی‌تر از قبل می‌شود؟
هیچ وقت از کارهایت سر درنیاوردم، هیچ‌گاه!

 

[مهدیه احمدی]

من...
همه می‌گویند قوی‌ام.
همه از برندگی زبانم می‌گویند که تا به حال خیلی‌ها را نابود کرده است.
همه از دل سنگم می‌گویند که چطور تو را شکستم و کنارت نماندم.
چرا کسی از قلبم حرف نمی‌زند، چرا کسی از درونم نمی‌گوید؟
چرا کسی نمی‌گوید چه بر سرت آمد که بی‌قرار شدی که دل سنگ شدی، زبانت نیش دارد؟
چرا کسی از درونم خبری نمی‌گیرد؟

 

[مهدیه احمدی]

چه کرده‌اند با دل من آه خدا؟ این دل من دیگر نمی‌تپد!
این تپیدن‌ها برای خودش هست نه من...
برای نفس‌هایی که مجبور است بیایند تا باز هم کسی پیدا شود دلم را لگد کند، تا باز به من بخندند تا خیالشان راحت شود که در حین نفس کشین نفسی برای کشیدن ندارم.
تا باور کنند این دخت همان دختی بود که بارها غرورش همه را نابود کرد...
اما حال همه از نابودی دلش حرف می‌زنند.
آری من همانم که استوار قدم بر می‌داشتم؛ اما حال دیگر نیستم که بخواهم برایتان لبخند بزنم.

 

[مهدیه احمدی]

سرآغاز دلم شد شکستگی و ترک خوردن، پایانش را نمی‌دانم.
آیا دلت هوای دلم را نکرده است؟ آیا نگاهم نمی‌کنی؟ من تنهای تنها پست می‌گذارم، آیا می‌خوانی؟

 

[مهدیه احمدی]

سرگرمی روزهای بی‌قراریم...
فکر و مرورخاطرات روزهای با تو بودن هست. تا زمانی که لبخند بخواهم بر روی لب‌هایم باشد، نگاهت را در پشت پلک‌های بسته‌ام می‌بینم.

 

[مهدیه احمدی]

شنیده‌ام گویند آن کس که گریه می‌کند یک غم در دل دارد...
اما آن کس که می‌خندد، غم دارد و غم دارد و غم دارد...
دقیقا مثال حال تمام روزهای من است، بی تو!

 

[مهدیه احمدی]

بیا با هم کنار هم...
خوشی رو تجربه کردن...
بیا با من کنار من
منم با تو برای تو
نفس‌هایم کنار تو
خوشی رو تجربه کردن
با باران منم تنهام
ببار امروز برای من
خوشی رو با تو دیدم من
ندارم من غم و غصه
ببار باران برای من...

 

[مهدیه احمدی]

گذشتم از خودم، باز هم نتوانستم از تو و خاطراتت بگذرم! می‌خواهم خود را به پایان برسانم و تو و خاطراتت هم همچنان باقی بمانی.
باید خود را فراموش کنم، نه آنچه برای با تو بودن تا به حال داشته‌ام.

 

[مهدیه احمدی]

ای بهار بی‌پایان دلـــم
ای کابوس شیـــریـــن شـــبانـــه‌ام
تو هر روز بر دلمـــ جوانه زدی و مرا در لا به لای خاطرانت غرق کردی.
تو بی هوای من می‌توانی
این منـــــم که بی تو نمـــی‌تـــــوانــــــــم!