بی صدا
آرام و بی صدا گذر کردن از باغ عالمی دارد
چشم انتظاری شیرین تر است از یک خداحافظی تلخ
جایی که نه لبی برای خواندن است و نه گوشی برای شنیدن
رفتن حلال و ماندن حرام است
باید رفت آرام و بی صدا از باغ
شاید با نبودن ،
بودن ارزش پیدا کند
حال که فریاد جایی نمی رسد