کامل شده مجموعه اشعار عبور سایه ها | زینب میشی کاربر انجمن یک رمان

[زینب میشی]

کام دل

تا تویی در خاطرم شادی نمیخواهد دلم
مونس و همدم و غمخواری نمیخواهد دلم

تو خودت مایه ی خرسندی و کام دل من
تو به اندازه ی دنیا شادیِ کامل من

 

[زینب میشی]

صراط المستقیم

چون تو امروز راه من بودی
صراط المستقیم
مانده در مقصد منم
فی جنات النعیم

مقصد و منظور من
هر جا تویی
ای شریف ای هستی ام
هستی به قلبم تا دم مرگم مقیم

 

[زینب میشی]

حال ناخوش

وقتی حال دلت خوش نیست؛
من نیز شوق نوشتنم نیست
ای کاش وابسته ات نمی شدم!
ای کاش حال بد من به تو سرایت نمی کرد!
مسری بود این درد بی درمان من
ای کاش به من نزدیک نمی شدی
تا شومی من دامانت را نگیرد
بیزارم از بودنم
که بودنم برای دیگران هم شوم است
ای کاش نزدیکم نشده بودی
ای کاش رحم به حال خوشت کرده و
نزدیکت نشده بودم!
دیدی؟ وجودم حال تو را نیز ستاند!

 

[زینب میشی]

بیمار

بی تو آرام و قرار نیست مرا
بی تو ساز دلنواز نیست مرا

چون نباشی قلب من سنگین و تلخ
بی تو من بیمار شفا نیست مرا

 

[زینب میشی]

استجابت

تمام سعیم را خواهم کرد
تا تو را به لبخند برسانم
حتی به قیمت قربانی نمودن این رابطه
خدا را قسم داده ام تنهایت نگذارد
و به پای این قسم عشق را قربانی کرده ام
خدا که خلف وعده نمیکند!
خودش فرمود :
ادعونی استجب لکم

 

[زینب میشی]

منتظر

چشم انتظار آمدنت؛
ثانیه به ثانیه ساعتها گذشت
و شب به صبح رسید و تو از راه نیامدی!
و من هنوز چشم انتظارم
بدون ذره ای خواب شبانه

 

[زینب میشی]

آتش نگاهت

بیا و مرا در آتش نگاهت بسوزان و خاکستر کن
اما بیا
بیا و مرا به قتل رسان با قداره ی چشمانت
اما بیا
مگذار چشم انتظار و منتظر بمانم

 

[زینب میشی]

چشمان تو

شور و شوق چشم تو با من چه کارها میکند
قلب من غرق تپش بی حیایی چشمها میکنند

دیدن چشمان تو لرزه بر دست افکند
ذهن من آشفته و حالم پریشان فتنه بر پا میکند

دیدن چشمان تو شوق هر روز من است
آرزوی خانه ی چشمان تو ویرانه برپا میکند

قلب من آشفته شد از یاد رویت ای عزیز
یاد بوسه بر لبت گردباد آشوبی مهیا میکند

آرزوی با تو بودن روز و شب در ذهن من است
این حرام جام هوس آتشی بر جان هویدا میکند

من حذر از این بلا هرگز ندانم رحم کن
چشم من بربند خدایا عشق در روحم چه غوغا میکند

دست من کوتاه شده از دامنت برخیز و دستانم بگیر
این حقیقت را نه انکار است نگاهت بر دلم ها میکند

 

[زینب میشی]

سراب

غرق در سراب توام
تو برایم سرابی بیش نبودی
و من نفهمیدم !

تو برایم گمراهی بیش نبودی
و من نفهمیدم !

تو برایم به ظاهر راه و در اصل
بی راهه بودی و من،
نفهمیدم !

باید بروم اندکی با خود خلوت کنم
شاید راه و بی راه را شناختم

خسته ام ! خسته از خویش
خسته از دنیایی که پر از امید و ناامیدیست
و ما همه به ظاهر امیدوار و شادیم
اما هیچکس از دل شاد نیست
هیچکس راضی نیست از تقدیری که به اجبار پذیرفت

با سیلی صورت احساسمان را سرخ نگه داشته ایم
و ناامیدی چنگ بر دل میزند
ناامیدی ته خط است

میروم تا خدا را بازیابم
خدایی که هنوز دارمش اما ؛
انگار گمش کردم

تو سراب بودی و من نفهمیدم!

 

[زینب میشی]

زبان و قلم

کاش زبان دلم قلم نبود
کاش هیچ وقت دست به قلم نمی شدم !

در عصری که احساسات مرده
من این همه احساس خرج که میکنم؟
شاید هم زیادی خرج کردم و تکراری شدم!

افسوس داده را نمیشود پس گرفت
گذشته را نمیشود برگرداند
و از دست رفته را نمیشود به دست آورد

مواظب سرمایه هایمان باشیم