روی سایت هزار و دو شب | 乙ɦila.h کاربر یک رمان

[Nyx]

اسم: هزار و دوشب
نویسنده: 乙ɦɨℓa.h
ویراستار: نسترن بانو



مقدمه:
شهرزاد قصه گو
این بار مقابلم بنشین
بگذار من برایت بخوانم
از قصه‌های هزار و یک نه، اما از هزار و دو شب‌های غریبانگی‌هایم...
این بار تو همه تن گوش شو
من برایت غم می‌نوازم...

 

[Nyx]

یکی بود
یکی نبود
نه باید این طوری شروع کنم؛
یکی که نه، هیچ‌کی نبود
یه دختر بچه‌ی کوچولو بود و مداد رنگی و عروسکاش
دنیاش قشنگ بود، رنگی بود
دنیای خودش بود
ادمای دنیاش مهربون بودن
دنیای دلش دکتر داشت، پرستار داشت، مهندس داشت، نونوا داشت و خلاصه...
نه خبری از دلتنگی بود و نه کسی غصه می‌خورد
تو دنیاش همه چی رنگی بود
حتی تلوزیون سیاه-سفید اون موقع...

 

[Nyx]

نفهمید چی شد،
به خودش اومد دید کل بچگیش رو حسرت بزرگ شدن کشیده
کشیده و کشیده
انقدر که دیگه قد کشیده.
ابرهای پشمکی دنیای خیالیش، یواش یواش از بین رفتن؛ اونقدر که یهو
به خودش که اومد
دید پرت شده تو یه دنیای دیگه،
دنیایی که همه‌ی آدما ازش دم می‌زدن
هیچیش شبیه دنیای خودش نبود...

 

[Nyx]

خسته
سرگردون
مات و مبهوت
از این ور به اون ور می‌گشت
دنبال چی؟
شاید خودِ گم کرده‌اش!
شاید خیالای سوختش
شاید ارزوهایی که مردم چال کردن و چند مشت خاکم روش
هوا سرد بود؛
هوای دلش رو میگم
یهو یخ زده بود!
دختر بچه‌ی قصه‌ی ما
حالا همه می‌گفتن خانوم شده
شبا ابرا رو می‌شمرد تا بخوابه
حالا...
درداش رو!

 

[Nyx]

نقاشی‌هاش رو دیوار
خیره نگاهش می‌کردن
کاغذ و مداد رنگیاش
منتظر و دلتنگ نوازشای انگشتاش
سخت بود؟
نه...
فقط یکم جونش به وجد اومده بود
فقط یکم آروم و بی‌صدا
تو خودش
بدون این‌که کسی بفهمه
کز کرده بود
ضربه سهمگین بود؟
بود.‌.. بد زمینش زده بود
هیچی شبیه اون چیزایی که تو بچگیاش یادش می‌دادن نبود
آن مرد نان داد
بابا ماشین دارد
باران می‌بارد...
بارون می‌بارید
ولی از جنس غم، رو سرش!

 

[Nyx]

چرخ و فلک بچگیاش
یهو شدن
چرخِ فلک روزگار
انگاری این دنیا کمر بسته بود
که یه سره بتازونه و بتازونه!
شاید داشت جا می‌موند
از خودش
از خود واقعیش
از خود بچگیاش
از دنیای خودش که حالا می‌فهمید چقدر فرق داشته!

 

[Nyx]

تاب تاب عباسی
خدا منو نندازی.‌‌..
این شعر از خاطرش پاک نمی‌شد!
حالا باید می‌گفت
تاب تاب تنهایی
افتادم ببین خداییم...
افتادم ولی کسی نگرفت منو...

 

[Nyx]

بذار یکم دیگه ورق بزنیم
دفترای زندگی رو
شهرزاد قصه گو
امشب عجیب ساکت شدی!
قصه‌هات ته کشیدن؟
یا داستان من برات حرفی نذاشته که بگی؟
این تازه شروعه
بذار برات بگم
از یه حال زار
از یه طاقت طاق
از دنیایی که همه چیش عوض شد
ادمایی که
اسمش رو گذاشتن قانون جنگل!
ادمن! اره ادمن حیوون نیستن اما
انگار دلشون می‌خواد...
قانونایی که دارن
اره قانون جنگله
راست میگن
همه دنبال اینن
که بخورن، بدرن تا دریده نشن
هیچ‌کی نمی‌فهمه کی چجوری و کی زیر پاش
خورد شد...!

 

[Nyx]

دنیاش رو خواست دوباره نقاشی بکشه
این‌بار اما...
دنیا داشت نقاشیش رو می‌کشید
نقاشی زندگیش رو
هر جوری که می‌خواست
یه وقتا می‌دویید و از دنیا جلو می‌زد
همونی می‌شد که خودش می‌خواست
اما یه وقتا هم...
دنیا بود که برنده می‌شد
عجیبه، نه؟

 

[Nyx]

دنیا،
یه کلمه بود
اما یه لشکر سواره نظام...
تنهاییم هم با وجود کلمه‌اش
چند تا تن‌ها بود
اما دخترک...