روی سایت هزار و دو شب | 乙ɦila.h کاربر یک رمان

[Nyx]

درد رو همه داشتن
اما
از درد شاهکار ساختن رو فقط یه ذهن خلاق می‌تونست بسازه!
از دردات بنویسی و
بسازی
دنیای بقیه رو...
تصمیم گرفت جای غصه خوردن
روی کاغذ
رج بزنه از درداش!
...

 

[Nyx]

نقاشی خدا
عجب نقاشی قشنگی بود
و نقاشی ادما...
خدا چه دنیایی برامون کشید و
ادما چه دنیایی...

لااقل نقاشی خدا رو خراب نمی‌کردین ادما!

 

[Nyx]

روزا میان و میرن
مثل ادما
ولی
بعضی چیزا
واسه‌ی دخترک
نه رفتن و نه تونست فراموششون کنه...
مثل اشکایی که نیمه شب
چشماش رو تر می‌کرد!

 

[Nyx]

همه چی عجیب ‌ غریب بود
بچگی‌هاش
حالا جلو چشماش بودن
مثل ارزوهای ارمانی
که هیچ وقت
تحقق پیدا نکردن!

 

[Nyx]

کم بغض نداشت
اما
حال و هواشم
تعریفی نداشت؛
بهاری و ابری
شایدم...
پاییزی!

 

[Nyx]

هزار شب
اومد
و
هزار روز
رفت و هزار
و هزاران
ساعت و دقیقه گذشتن...

 

[Nyx]

چند صد هفته و
هزاران ثانیه
و هزارن آدم
اومدن و
رفتن ولی...

 

[Nyx]

هیچ چی مثل هزار شب از غریبانگی‌هاش نشد
هزار که نه
هزار و یک هم نه
هزار و دو شب از غریبانگی‌هاش
دختری که...
ادما
کشتنش!
...

 

[Nyx]

شهرزاد قصه‌گو هنوز داشت گوش می‌داد
رفته بود تو فکر
نمی‌دونست چرا هزار و دو؟
نمی‌دونست چرا هزار و یک شب قصه‌هاش
برای این دختر...
هزار و دو شده بود!

 

[Nyx]

انگار نمی‌خواست باور کنه که
یه چیزی
فراتر از قصه‌هایی که تعریف می‌کرد وجود داره،
نمی‌خواست باور کنه
خیلی ماجراهای دیگه
به جز داستانایی که خودش تعریف می‌کرد
وجود دارن!