کامل شده مجموعه اشعار جهنم من ؛ غروب نازنین | زینب میشی کاربر انجمن یک رمان

[زینب میشی]

بهانه

برای رفتن دنبال بهانه می گشتی
بهترین بهانه را یافتی و رفتی
چه بی پرده گفتی تو راهت را پیدا کرده ای
پس به من نیازی نداری !
این را گفتی و بدون این که به خدا بسپاری ام
رفتی که رفتی که رفتی !

 

[زینب میشی]

فکر نکن

قبلا هم گفته بودم
یادت هست؟
فکر نکن نفهمیدم !
فکر نکن نمیدانم
آمدی و رفتی
و باز مرا نادیده گرفتی !
هر چه تو مرا از یاد می بری ؛
من بیشتر به تو می اندیشم !

 

[زینب میشی]

غم انگیز

از بس حکایت دوست داشتن تو را
حکایت کرده ام ؛
دیگر کسی رغبتی برای خواندن این حکایتها
ندارد
چه غم انگیز است حکایت من !

 

[زینب میشی]

باور

غروبت را باور ندارم !
مگر می شود نازنینم غروب کرده و من ؛
هنوز اینجا نفس بکشم!!!

 

[زینب میشی]

فراموشی

باید فراموشت کرد
چرا که دوست داشتن
اجباری نیست
اما بگو چگونه؟

 

[زینب میشی]

گرفتار
به قدری این روزها گرفتارم ؛
که فرصت فکر کردن به طلوع و غروب
تو را ندارم
و تو خوشحالی !
چرا که میدانم همین را میخواستی

 

[زینب میشی]

بیهوده

رفتنت این بار ؛
آمدنی در پی نخواهد داشت
و من بیهوده برایت
شعر مینویسم

 

[زینب میشی]

هنوز ...

تو رفته ای و من هنوز ؛

به یادت تا صبح بیدارم !

 

[زینب میشی]

نگفتی !

مرا تنها گذاشتی و رفتی؟
نگفتی بی تو می میرم؟!
بی انصاف ؛
بی تو میمیرم
برگرد

 

[زینب میشی]

احساس

تو که می گفتی بااحساسی !
پس چه شد؟
میان دریای احساست
فقط جایی برای من نبود؟
و این انصاف است؟