روی سایت دلنوشته لبخند |ainoosh کاربر انجمن یک رمان

[•ÂÏÑÔÔŠĤ•]

***
باورم نمی‌شود!
چگونه توانستی آن حرف‌ها را به من بزنی؟
من تنها قصدم کمک به تو بود!
چرا باید هر دفعه بخاطر
«او»
رابطه‌ی ما خراب می‌شد؟
درک نمی‌کنم...
این روزها هیچ چیز را درک نمی‌کنم...
رابطه‌ی ما دیگر خراب نخواهد شد!
چون دیگر رابطه‌ای در جریان نیست...!

 

[•ÂÏÑÔÔŠĤ•]

***
لبخند بزن دوست من... .
تو همین الان یک مزاحم را از زندگی‌ات
بیرون انداخته‌ای!
حالا می‌توانی بروی و با خیال آسوده
بدون آنکه کسی باشد تا نگرانت باشد،
اشک بریزی!
بدون آن که کسی هر دقیقه
به تو زنگ بزند و جویای حالت شود!
آن‌قدر اشک بریز که وقتی اشک‌هایت به پایان رسید،
متوجه نبود من شوی...
دیگر مرا نمی‌بینی!
می‌توانی رازهایم را به هرکس می‌خواهی بگویی؛
ولی دیگر من را نمی‌بینی...!

 

[•ÂÏÑÔÔŠĤ•]

***
گاهی با خود می‌گویم:
- «اون روز چی‌شد؟
چرا باز هم احساس انسان دوستیم
برام دردسر درست کرد؟!»
البته دروغ چرا؟
تا مدتی قبل،
رابطه‌ی ما عالی بود!
از زمانی که تو رفتی پیش او
از وقتی که دقیقا نمی‌دانم کِی بود
شروع کردی به حرف زدن درباره‌ی او!
از آن مدت یواش‌یواش بحث‌هایمان شروع شد!
از آن‌وقت بود که من مثل همیشه دلخوری‌هایم را در دلم نگه داشتم؛
و در آخر به حد انفجار رسیدم و شد اینکه هست... .
می‌دانی؟
درحدی درباره‌ی او حرف می‌زدی که به کل فراموش کرده بودی...
شاید من هم حرفی برای گفتن داشته باشم!
تو حتی چند روز پیش فراموش کردی من زندگی‌ای
جز تو دارم که باید به آن رسیدگی کنم...
دیگر برنگرد!

 

[•ÂÏÑÔÔŠĤ•]

***
من حتی خندیدنت رو دوست داشتم!
من حتی وقتی یک ساعت جوابم رو نمی‌دادی،
نگران می‌شدم!
من هر روز،
هر ساعت،
هردقیقه و هرثانیه،
دل‌تنگ و نگرانت بودم...!
چطور تونستی من رو ترک کنی؟

 

[•ÂÏÑÔÔŠĤ•]

***
اون به تو اهمیت نمی‌داد،
من به تو اهمیت می‌دادم؛
اما تو اون رو انتخاب کردی...
چقدر روز قشنگیه امروز!

 

[•ÂÏÑÔÔŠĤ•]

***
می‌دونی داستان من، تو و اون
یک رمان نیست!
تو تا ابد دختر باقی خواهی ماند،
و به اون نخواهی رسید!
تو تنها من رو از دست ندادی؛
در واقع تو همهٔ اطرافیانت رو از دست دادی!
تو می‌تونستی یک زندگی قشنگ برای خودت بسازی!
بدون اون،
با من و باقی دوستات!
اون‌هایی که واقعی هستن و در یک صفحه نیستن،
اونایی که واقعا دوست دارن!
اما تو همه رو ول کردی و رفتی سمت اون...
حالا همه‌ی اطرافیانت که ترکت کردن رو درک می‌کنم...!

 

[•ÂÏÑÔÔŠĤ•]

***
فکر می‌کردم فراموشت کردم...!
اما هنوز در امید تماس توام!
هنوز تلفن که زنگ می‌خورد،
امید دارم که تو باشی!
آه که چقدر سخت است فراموش کردنت...
اما من موفق می‌شوم!
به امید روزی که فراموشت کنم؛
بهترین دوست من،
در گذشته‌ای نه‌چندان دور!


پایان

سخن نویسنده:
خیلی ممنون از لایک‌ههاتون و همراهیتون.
امیدوارم خوشتون امده باشه.
من این دلنوشته رو نوشتم تا سبک بشم.
اما امیدوارم مورد پسندتون باشه.

 

[Maede Shams]

​