مجموعه دلنوشته‌ سکوت ناهنجار | M.N کاربر انجمن یک رمان

[MARYAM.NAJAFI]

***
دارم فریاد می‌کشم،
به چشمانم نگاه کن.
دیدگانم دارند فریاد می‌زنند،
شکوه می‌کنند،
آه می‌کشند.
همه این‌ صداها در مغزم می‌پیچد،
و
غنچه لبانم هم‌چنان بسته است؛
همانند غنچه گلی که شکفته نشده است.​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
بیا ثانیه‌ها را با هم بشماریم.
هر چه جلوتر می‌روند من بیشتر می‌فهمم.
هر چه بیشتر می‌فهمم، بیشتر غرق می‌شوم.
سیاه چاله سکوت من، حال به باتلاقی تبدیل شده است،
که مرا به درون خود می‌کشد و
قصد یک‌هو بلعیدن بدون درد را ندارد.
این بار،
آرام آرام زجرکش می‌کند روحم را... .​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
در این وادی،
سکوت من،
هم‌چون نو عروسی‌ست در رخت زفاف،
که ناله‌های تن آزردگی‌اش از زبان برون نمی‌رود؛
و
یا چنگی است که هر زخم پینه بسته را باز می‌کند،
و دردش تا عمق استخوان را می‌سوزاند.
​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
هر چه بیشتر سکوت می‌کنم
بیشتر می‌شنوم
بیشتر می‌بینم.
امان از این سکوت‌های جان‌سوز و جان‌گداز... .​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
بیا تا سکوت را برایت معنا کنم
و ماه را در هیاهوی جمع ستارگان تنها کنم.
بیا تا برایت بگویم که ماه‌تاب،
بی‌تو با سکوت چگونه است!
به‌سان ابری سیاهی است،
که میل باریدن دارد
اما بغضش را خورده است،
و رنگش از سفیدی به خاکستری می‌گراید.​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
من به خاطر خواهم سپرد،
سکوت‌هایی را که جانم را گرفتند.
و از یاد خواهم برد که مهربانی دروغین چه رنگی داشت!
به یاد خواهم سپرد،
محنت‌هایی را که کشیدم.
و از یاد خواهم برد ،
آن فریادهای خاموش شده در
فراسوی مرزهای تنم را... .
​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
با سکوتم فرار می‌کنم.
در نیمه شبِ شامگاه
یا در صبحِ سپیده‌دم؟
از تو هر ثانیه گریزانم.​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
زمانی که گرمای وجودت
به یخبندان بدل می‌شود،
شاید سکوت،
بهتر از حرف‌هایی با طعم زهر باشد.​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
مرا صدای بی‌صدایی،
دارد
خفه می‌کند.​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
جانم دارد از
انتهای حنجره‌ام بیرون می‌زند.
آن‌چنان ارتعاش تارهای صوتیم زیباست
اما هنوز با همان ارتعاش‌ها غرق در سکوت واژگانم.
آخ از این خموشی هلاکت‌بار.
​