روی سایت دلنوشته سرگیجه | Dizzy کاربر انجمن یک رمان

[Dizzy]

آسمان، آبی...
پرستوها بر فراز کرانه...
مردم در تکاپو...
اما فقط این‌جا، در خانه‌ی من است که روح ساکن شده است
و خیال محو شدن دیگر ندارد!

 

[Dizzy]

این روزها سخت درگیر آدم‌ها شده‌ام... .
ببین ذهنم را پینه بسته است!
او هم مشغول تحلیل آدم‌های خوب و بد شده است
دلم را ببین چه‌قدر سرخ‌گون شده است!
بس که بی‌چاره گریسته برای دل یارانش... .

 

[Dizzy]

دردم را در بازار دنیا به حراج گذاشته‌ام
کسی خریدارش هست؟!
«من آن را می‌خرم! به چند می‌فروشی دختر؟»
«هر قدر که در توانت هست...»
من گفتم هر قدر در توانت است اما او
قدمی نزدیک شد
پا پس کشیدم،
باز هم به جلو آمد...
آن‌قدر به جلو آمد که من میان حصار دنیا به چنگش افتادم...!
اما من فقط دردم را به حراج گذاشتم؛ نه دلم را!
خدایا چرا این روزها
مردهای شَهرت دیوانه شده‌اند؟

 

[Dizzy]

گاهی دلم تنگ می‌شود... .
موزیک درمان‌گر خوبی‌ست
اما گاهی تکرارش اذیتم می‌کند!
گاهی هم حرف دلم را نمی‌زند
و من را دلتنگ‌تر از قبل می‌کند... .
بیا خانه‌ای از جنس سیاهی بسازیم...
تا هر چه در آن گریستیم آشکار نشود و
پرده از این دل رسوا بر ندارد... .

 

[Dizzy]

ملا: «چرا مشقت رو ننوشتی؟ دستت رو بیار جلو!»
«به‌خدا آقا کار می‌کردیم!»
«دروغ نگو، دستت رو بیار جلو!»
کودک دستش را جلو آورد...
اما پینه‌های عمیق کف دست تمام گفته‌هایش را ثابت می‌کرد
«چرا دست‌هات این‌طوریه؟»
«آقا مامان‌مون میگه بابات پیش خداست... من هم دارم پول جمع می‌کنم برم پیش خدا...»
ملا کلاه را از سر برداشت
آن را به سر کودک گذاشت و برای همیشه از مکتب‌خانه رفت!
گویی از آغاز نبوده است... .

 

[Dizzy]

از سگی پرسیدند: «تو جنس آدمی را می‌شناسی؟»
گفت: «تو خود انسانی، من که حیوانم چه‌طور بشناسم؟!»
حق با اوست...
اما من که انسانم چرا نمی‌شناسم؟!

 

[Dizzy]

هراسانم این شب که گذشت چه کنم...
که فردایی آشوبناک
در پس روزگار...
در کمینم نشسته است و
تیغ مرگ بر پیشانی‌ام می‌گذارد...
هراسانم، هراسان!
تو بگو چه کنم که از بازی دنیا خارج شوم؟!
تو بگو که من باید چه دعایی کنم تا سختی روزهایم کم شود؟
تو را به جان دردانه‌ات به من بگو!
چرا که گر نگویی...
زندگی بر من حرام می‌شود...!

 

[Dizzy]

جانم بگو از تلخی‌هایی که روزگار به کامت ریخت...
و تو فقط آن‌ها را با تمام اجبارها به دهان کشیدی...
به دهان کشیدی و اشکت را از تمام اطرافیانت پنهان کردی
پنهان کردی تا تمام ترحم‌ها به سمتت روانه نشود...
روانه نشود تا تو از سکوت محضی که برای خود ساختی خارج نشوی... .

 

[Dizzy]

توی بازی دنیا هر کسی سرش به کار خودش گرمه...
هر کس زندگی خودش رو اداره می‌کنه
من هم توی بازی دنیام!
هر روز صبح بلند می‌شم، موهام رو شونه می‌کنم، صبحانه‌م رو می‌خورم...
اما بعدش...
یه دفعه‌ای همه‌چیز عوض می‌شه!
سراپای وجودم به ناگه یخ می‌بنده...
حوصله‌م سر می‌ره، دلم می‌گیره
چشم‌هام خیس می‌شه...
دروغ چرا...؟
آخه این حال هر روزم برای اونه
بس که منتظرش شدم و نیومد... .

 

[Dizzy]

هیس!
می‌شنوی صدای خنده‌های مرغان عاشق را؟
چه لذتی می برند!
دل‌شان برای دریاچه‌ی زندگی‌شان می‌تپد
اما این درام عاشقانه فقط مخصوص مرغان است...
نه تو...!