روی سایت دلنوشته سرگیجه | Dizzy کاربر انجمن یک رمان

[Dizzy]

«سفرم طولانی است، ببخش مرا. بی‌برگشت است مسیر، فراموش کن مرا. دلم دست او گرفتار است، باور کن مرا.»
«مگر می‌شود؟ من و تو عمری در کنار هم بوده‌ایم...»
«می‌شود! وقتی که من با چشم خود دیدم که او... بی‌من... با او می‌رود...»

 

[Dizzy]

عقابی در محوطه‌ی دلم به کمین نشسته است
گویی منتظر طعمه اش است!
صدای سهمگینش خراش می‌اندازد بر دیوار قلبم...
می‌چرخد و می‌چرخد... .
با چشمان تیزبین خود خیره‌خیره مرا می‌نگرد
دلهره‌ای بی‌امان سراپای وجودم را در بر می‌گیرد
حلقه‌ای از اشک گوشه‌ی چشمم پدید می‌آید
مگر گناه من چیست؟
آخر تو بگو مگر دلباخته‌ی دردانه فرزند او شدن جرم است؟!

 

[Dizzy]

تنهایی چه دشوار است!
وقتی فریاد می‌زنی...
کسی نیست تا بشنود
سکوت هم که می‌کنی...
باز هم کسی نیست تا تو را به حرف گیرد!
می‌بینی تنهایی چه‌قدر پر از تضاد است؟!

 

[Dizzy]

تنهایی که بزرگ و کوچک نمی‌شناسد!
پیر و جوان هم نمی‌شناسد!
وقتی بیاید...
تمامی زمین و آسمان را
نزد خود فرا می‌خواند تا برای هم بگریند...!
زمین از گریه‌ی آسمان لرزه به اندام می‌اندازد
و جهان به ناگه از بین می‌رود...!

 

[Dizzy]

دلم کمی گریستن می‌خواهد
این روزها تهی از آدم‌های اطرافش شده است
این روزها سخت دلتنگ می‌شود
دلتنگ چه و چه کسی را نمی‌دانم...!
گریستم...
بارها و بارها...
اما آرام نشدم
باید آن یک وجب خاکی که بر دلم نشسته است را بتکانم!
تکاندم، کمی اوضاع رو به‌راه شد؛ اما...
اما نمی‌دانم چرا این حس شوم باز به سراغم آمد...!

 

[Dizzy]

شنیده‌ام جوان‌ها زیبایند!
شنیده‌ام هیچ خط‌ و شکنی اطراف چشم‌شان را احاطه نکرده است!
شنیده‌ام تمام موهای‌شان همانند مهتاب درخشنده و سیاه است!
شنیده‌ام آن‌ها شب‌ها از درد پاهای‌شان آه نمی‌کشند!
اما فقط شنیده‌ام...!
من آن‌ها را ندیده‌ام...
مادرم می‌گوید «تا جوانی، جوانی کن!»
اما مگر من جوانم؟!
چرا که خط‌های دور چشمم...
موهای جوگندمی‌ام و درد هر روزه‌ی پاهایم خبری از جوانی نمی‌دهد!
این‌جا من فرتوت شده‌ام... .

 

[Dizzy]

اطرافم که شلوغ می‌شود...
فکر می‌کند که تنها نیستم!
می گویم، گاهی هم در میان گفته‌ها خنده‌ام می‌گیرد
اما به جان دردانه‌ات من تنها هستم!
وقت‌هایی هست...
که کنار پنجره می‌نشینم و فکرت را در سر می‌پرورانم
و غافل از قهوه‌ی سرد شده‌ام می‌شوم
و چه‌قدر لذت‌بخش است قهوه‌ی یخ‌زده‌ای که سردی‌اش را از برای خیال تو دارد...!

 

[Dizzy]

من یک غم همانند ستاره‌ی دنباله‌دارم
از هر سو که من را ادامه بدهی...
به هیچ می‌رسی...
تلاش آدمک‌ها برای جست و جوی من بی‌فایده‌ست!
حتی تو!
کسی که گم شده باشد را می‌شود پیدا کرد
ولی کسی که سرگردان است را نه...!

 

[Dizzy]

گاهی باید جهانت رو تغییر بدی
تا بتونی توی این دنیای بی‌رحم طاقت بیاری...
گاهی باید دلت رو بارونی کنی
تا بر سر قلب بی‌قرارت بباره
باید ذهنت رو از هوای دو نفره بودن پاک کنی!
این روزها دیگر خودت می‌شوی و خودت...
تنها... بی‌او...
بی‌خاطر او... .

 

[Dizzy]

از ای‌کاش‌هایم قلمی ساختم...
آن را آغشته به جوهر دلتنگی کردم
و آرام بر کاغذ دلتنگی گذاشتم و نوشتم... .
هزاران بار از نام زیبایش سرمشق کردم
اما باز هم او نیامد... .
مگر فریاد نویسنده در قلمش نهفته نیست؟!
پس من از برای این فریادهای مکرر گویی جان باختم...!