روی سایت دلنوشته هنوز زنده‌ایم | ستاره حقیقت جو و ستاره لطفی کاربران انجمن یک رمان

[ستاره حقیقت جو]

***
تو می‌گویی باید سرم را بالا بگیرم و از تو خجالت نکشم.
من با خودم فکر می‌کنم تو حتی ارزش این را نداری که بخواهم به چهره‌ات نگاه کنم...!​

 

[ستاره حقیقت جو]

***
گاهی وقت‌ها یادم می‌رود بودن و نبودنم در این دنیا تفاوت چندانی برای اطرافیانم ندارد‌؛
گاهی وقت‌ها یادم می‌رود بین مرگ و زندگی‌ام، تنها یک نخ باریک است و من روی لبه‌ی تیغ راه می‌روم؛
گاهی وقت‌ها یادم می‌رود تنها زنده‌ام و زندگی نمی‌کنم.
این روزها بیش از حد معمول، فراموش‌کار شده‌ام.​

 

[ستاره حقیقت جو]

***
تا نهایت با هم بودن‌مان زار بزن و بترس از فردایی که نمی‌دانی می‌آید یا نه.
من، من هستم؛
یک کالبد بدون روح و افسرده!
مدت‌هاست مرده‌ام اما زبانم هنوز حرف می‌زند،
تنم هنوز تکان می‌خورد.
منِ بدبخت مرده‌ام؛
اما هیچ‌کس توجه نمی‌کند!​

 

[S.LOTFI]

***
نترس، آرام باش!
با حسرت بر روی آن جنازه‌ی سرد زار نزن!
او سال‌ها است که مرده...
درحالی‌که همین امروز مرد!
ناراحت نباش! او همیشه مرده بود؛
ولی فقط زنده بود!
او یک زنده‌ی مرده بود!
تعجب کن، زار نزن؛
زیرا هنوز زنده‌ایم، ولی ما هم مرده‌ایم!​

 

[ستاره حقیقت جو]

***
نور کم‌توان خورشید از فضای خالی بین آجرها به داخل سرک می‌کشد.
بوی ناامیدی همه‌جا را فراگرفته است‌.
ماه، فراری شده است و تنها خورشید فرمانروایی می‌کند.
چشمانم‌ از بی‌خوابی زیاد به هم کیپ شده‌اند؛
و این است توصیف درونی عواطف من.
همه‌چیز حسابی به هم ریخته است و در این بین جالب است که من هنوز زنده‌ام!​

 

[ستاره حقیقت جو]

***
کمی عشق، کمی سکوت، و کمی محبت، کمی‌ راستی!
برای زندگی‌کردن، نیازمند کمیت‌های کوچکی هستم که هیچ‌کس باور نمی‌کند کمبودشان در زندگی‌ام آزارم می‌دهد.​

 

[S.LOTFI]

***
هرآنچه را می‌بینم، ندارم!
از زندگی خسته‌ام، از زنده بودن اجباری خسته‌ام...
نمی‌دانم به کجا داریم می‌رویم!
به بدبختی!
کجا آن‌قدر شتابان... .​

 

[ستاره حقیقت جو]

***
گاهی وقت‌ها باید سرم را بالا بگیرم و با درد فریاد بزنم:
-«افسوس که زنده‌ام!»
گاهی وقت‌ها باید در لحظه، صدها هزاربار مرگ را تجربه کنم.
زمانی هم که اعتراض می‌کنم، می‌گویند «خب یک موجود زنده هستی!
در زندگی‌ات باید درد را نیز تجربه کنی.»
عجیب است، نه؟!​

 

[ستاره حقیقت جو]

***
بی‌هوا و بدون هیج دلیلی اشک از چشمانم سرازیر می‌شود.
این روزها دلم عجیب گرفته است و حتی نوشتن آرامم نمی‌کند.
بدون هیچ فایده‌ای، بدون هیچ ذهنیت مناسبی،
تنها زنده‌ام و زندگی نمی‌کنم.
فرق این‌ها یک دنیا فاصله‌ است؛
اما افسوس من برای زندگی‌کردن، تنها مرگ می‌خواهم!​

 

[ستاره حقیقت جو]

***
دربه‌در در کوچه و خیابان‌های بی‌راهی،
در راه رسیدن به تنهایی!
من تمام زندگی‌ام را دویده‌ام و جالب این‌جاست هنوز به جایی نرسیده‌ام!​