کامل شده مجموعه اشعار اشعار آخر قصه | ابوالفضل سنبلی بیدگلی کاربر انجمن یک رمان

[زینب میشی]

انتظار

و

قطار

هردو ؛ هم قافیه

طولانی

و دردناکند.

 

[زینب میشی]

از خانه من

تا خانه تو ؛ راهی نیست


خط کش و قلم را بردار


روی نقشه ایران ؛ امتحانش کن

 

[زینب میشی]

کجا برده ای مرا.....!؟



دگر به خود

باز نتوانم گشت....!

 

[زینب میشی]

با تو

شاعران زیادی تا صبح

بیدار بوده اند


بی خودی نیست که شهر

اینقدر خسته و بی حال است.

 

[زینب میشی]

کرم شب تابی بودم

که شب های روشنت را

میخواستم روشن تر کنم.

 

[زینب میشی]

میدانم ،نمیدانی

چقدر دوستت دارم

وگرنه بر میگشتی....

 

[زینب میشی]

به من حق بده اگر سیگار

بهترین دوست من باشد


پا به پای من

در تمام بیداری شبها

همچو مادر که میسوزد

در تب فرزند


در کنارم بود

در کنارم سوخت.....

 

[زینب میشی]

چه سخاوتمند...!


هیچ چیز را نبردی لحظه رفتن

الا خواب و خوراک مرا...

 

[زینب میشی]

هنوز

به رفتنت عادت نکرده ام

ببین توی این شعر

چطور بال بال میزنم.

 

[زینب میشی]

از صدای سرفه هایم

معلوم است


قلب من شکسته است.