روی سایت مجموعه دلنوشته‌‌های هسته‌ی قلبم | ف.زینلی کاربر انجمن یك رمان

[پرینز نوچی]

***
وقتی به او زنگ می زنم،
اولین کلام او بعد از سلام
این است:
«دلم بهم گفت که زنگ می‌زنی،
انگار اتصال قلب‌هایمان
قوی است.» ​

 

[پرینز نوچی]

***
خداوند بخشنده است؛
چون عشق را هم به ما،
هم به همه عالم عطا کرد،
تا همه مزه این احساس
شیرین
را با تمام وجود
حس کنند.​

 

[پرینز نوچی]

***
چه چیز ما را این چنین
واله و شیدای هم کرد؟
مگر نه این‌که لطف خداوند بود
که مارا بهم وصل کرد؟​

 

[پرینز نوچی]

***
فکر کنم او غمگین است؛
زیرا قلبم بغض کرده و من
این را از کوبش آرامش فهمیدم.
باید به دیدارش روم تا غم دل
رفع کنم.​

 

[پرینز نوچی]

***
در خیابان آرام قدم می‌زدم؛
ناگهان
قلبم با بی‌قراری خودش را به زندان استخوانی کوبید
و این کوبش یعنی او نزدیک است.
وقتی برگشتم، او را با فاصله یک قدم دیدم.​

 

[پرینز نوچی]

***
زمستان از راه رسید
و با خودش برگ و بار درختان را برد
و سرما را به همه هدیه کرد؛
ولی
من گرم هستم؛
چون با او و عشق او، زمستان هم
برایم رنگ بهار دارد.​

 

[پرینز نوچی]

***
گاهی دیگران از ارتباط میان
قلب‌های ما شگفت‌زده می شوند؛
می‌گویند که چطور امکان دارد
احساسات یک‌دیگر را احساس کنید؟
رو به آن‌ها گفتم:
«تا شما به این اتصالی که میان قلب‌های ما هست نرسید،
این امکان پذیر نیست.»​

 

[پرینز نوچی]

***
او همچون خورشید در زندگی من است.
وقتی نباشد؛
دنیای من همچون شب سیاه است
و سرد!
وقتی غمگین است؛
همچون خورشیدی‌ست که پشت ابر پنهان شده است.​

 

[پرینز نوچی]

***
برای یک عاشق،
هیچ چیز جذاب‌تر از روی یار نیست،
هیچ مویی خوش‌رنگ‌تر از موی یار نیست
و هیچ صدایی بهتر از صدای یار نیست.​

 

[پرینز نوچی]

***
گل رزی در دست داشتم
و به طرفش گام برداشتم.
وقتی به او رسیدم، آرام گل را به گونه‌اش کشیدم
که با لبخند از من گرفت و من گفتم:
«لطافت تو از این گل رز نیز بیشتر است.»​