روی سایت مجموعه دلنوشته‌‌های بال‌های شکسته | مهرنوش عطائیان کاربر انجمن یک رمان

[مهرنوش.ع]

***
امروز آموختم...
خوشبختی را تنها خودم، می‌توانم بسازم
فقط و فقط خودم، می‌توانم آن را به دست بیاورم
به راستی خوشبختی چیست؟
این‌که عاشق شویم و از آن همه زیبایی، تنها زخمش برایمان باقی بماند؟
عاشقی تکه‌ای از خوشبختی‌ست
راستش را بخواهی...
خوشبختی، همین لحظه‌ای است که در آن زندگی می‌کنیم
همین نفس کشیدن‌ها
در کنار خانواده بودن‌ها
داشتن دوستانی که تو را درک کنند
و در آخر...
خوشبختی همین ثانیه‌هایی هستند که همانند باد می‌گذرند
همین دقایقی که در زندگی‌مان گم شده‌اند
قدر ثانیه‌ها را باید دانست... .

 

[مهرنوش.ع]

***
آموختم...
برای حقیقی شدن آرزوهایم، خودم تلاش کنم
قطعاً برای رسیدن به آن...
خیلی سختی خواهم کشید اما
من از عهده‌اش برمی‌آیم... .

 

[مهرنوش.ع]

***
نمی‏‌دانم پس از مرگم چه خواهد شد
چه کسی شاد می‌شود و چه کسی غمگین...
شاید زودتر از آنچه که فکرش را می‌کنم
فراموش شوم اما، بماند...
تلخیِ عمر هدر رفته‏‌ام شود،
حاصل بی ‏‌تجربگی‏‌هایم!
اما این را به یاد داشته باش...
اگر روزی خاطرت تنها شد،
طلب عشق ز هر بی ‏‌سر و پایی نکنی.

 

[مهرنوش.ع]

***
مرا ببین!
روزی روزگاری حراج کردم تمام رازهایم را
این اشک‌ها را ببین
ماه‏‌ها و سال‏‌ها اشک ریختم؛ اما...
کسی حرمت اشک‏‌هایم را نگه نداشت
گل زیبایم؟
ای عزیزتر از جانم؟
تو حرمت این اشک‏‌ها را نگه دار.

 

[مهرنوش.ع]

***
او گفت:
- در شهر کوران، چه عذابی کشد بینا... .

 

[مهرنوش.ع]

***
بگذار این‌بار راحت بگویم
رنجیده‌ام از آدم‌ها
از آنان که... سرنوشتم را با دست‌های خودشان نوشته‌اند و من را مانند عروسک خیمه ‌شب بازی،
بازی می‌دهند
بارها از خود پرسیده‌ام:
- به کدامین گناه؟ چه کردم؟
مرا با کلمه‌ی اعتماد بیگانه کرده‌اند
از آشنا و غریبه ترس دارم!
دوری می‌کنم و
تنها بودن را ترجیح می‌دهم
هنگام راز و نیاز،
همه را می‌بخشم
می‌بخشم تا بخشیده شوم
چشمانم را به روی زشتی‌های دنیا می‌بندم و
زیبایی‌هایش را به خاطر می‌سپارم
با خودم تکرار می‌کنم
این روزها هم،
سخت یا آسان می‌گذرند...
این روزها را هم پشت سر می‌گذارم و
وارد فصل جدیدی از زندگی
در کنار آدم‌های جدید، خواهم شد.

 

[مهرنوش.ع]

***
می‌رسد آن روزی که...
دست‌هایتان را به سمتم دراز می‌کنید
و از من، کمک می‌خواهید... .

 

[مهرنوش.ع]

***
چنان در دلم لانه کرده‌ بودی که...
دلیل زشتی‌های دنیا
بدی‌ها
چگونه اشک ریختن را
فراموش کرده بودم
افسوس که حال، خودت دلیل آن اشک‌هایی... .

 

[مهرنوش.ع]

***
ساعت‌ها به عکسِ سه در چهاری که...
در کیف پولم خودنمایی می‌کرد، خیره ماندم
چطور این عکس را هنوز دارم؟
چرا هر چه تلاش می‌کنم تا وجود و خاطراتش
را پاک کنم، نمی‌شود؟
چرا در هر گوشه‌ای تکه‌ای از او وجود دارد؟
چرا؟

 

[مهرنوش.ع]

***
این روزها، طعم لبخندهایم شیرین شده‌اند
شیرین‌تر از عسل
بی‌توجه به دیگران اما، شیفته‌ی خود شده‌ام!
با غم بیگانه‌ام و این را...
مدیون نامهربانی‌های تو هستم!
ممنون که با آمدنت، به من آموختی تا فرقِ میان خوب و بد بودن را از هم تشخیص بدهم
امیدوارم تو هم روزی با ورود شخصی به زندگی‌ات، به این مرحله از زندگی برسی.