روی سایت مجموعه دلنوشته‌‌های هسته‌ی قلبم | ف.زینلی کاربر انجمن یك رمان

[پرینز]

***
باد موهایمان را به بازی گرفته بود
و چون کودکی بازیگوش آن‌ها را به سویی می‌برد.
آرام به صورت ماهش نگاه کردم و گفتم:
«باد هم فهمیده است که تو خواستنی هستی؛
برای طواف تو آمده است.»​

 

[پرینز]

***
بدترین حس برای من،
ندیدن اوست؛
زیرا وقتی از او دورم
و صدای گوش‌نوازش را ندارم،
حسی همچون مرگ وجودم را احاطه می‌کند.​

 

[پرینز]

***
گاهی از این همه خواستن متعجب می‌شوم؛
ولی
باز هم خدا را شکر می‌کنم
که این خواستن را در وجود من و او قرار داد.​

 

[پرینز]

***
خواستن با او آغاز شد.
دل دادن با او شروع شد؛
ولی
او بود که خودش را با
همه‌ی بدی و خوبی‌هایش
در
قلبم جای داد.​

 

[پرینز]

***
در قلبم فقط او جای دارد؛
چون خواستن او
و دوست داشتنش،
تنها دلیل
شادی قلبم است.​

 

[پرینز]

***
خدایا!
تو خود این دوست داشتن را
در دلم جای دادی؛
پس خود حافظ این عشق باش.​

 

[پرینز]

***
آرام قدم می زنم که صدای دویدن می‌آید؛
قلبم گواهی او را می‌دهد.
با دستی که دستم را لمس کرد، به او
نگاه می‌کنم
که با تمام وجود دویده تا به من برسد.​

 

[پرینز]

***
در میان غوغای باد و باران،
با او آرام قدم می‌زنیم
تا به باد و باران ثابت کنیم
که مهم قلب‌هایمان هستند
نه شما!​

 

[پرینز]

***
در میان رقص برگ‌های پاییزی،
اوست که با مو‌های قهوه‌ای
بازیگوشانه با باد و برگ بازی می‌کند
و قلب من از دیدن لبخندی که
از این بازیگوشی رو لب دارد،
شاد است.​

 

[پرینز]

***
برای او هر چیزی تعبیری دارد؛
برگ‌ها که می‌ریزند، مسافران باد،
بستنی شکلاتی، خوشمزه‌ی قهوه‌ای،
کوه، مرد ایستاده در طوفان،
من؛ هسته‌ی قلبش
که جدایی از آن محال است.​