مشاعره مشاعره با اشعار مولانا

[FakhTeh]

آتش تو نشان من در دل همچو عود من
جسم نبود و جان بدم با تو بر آسمان بدم

مردی یارا که بوی فقر آید از او
دانند فقیران که چها زاید از او

ولله که سماء و هرچه در کل سما است
یا بند نصیب هرچه میباید از او

 

[فلورا.]

مردی یارا که بوی فقر آید از او
دانند فقیران که چها زاید از او

ولله که سماء و هرچه در کل سما است
یا بند نصیب هرچه میباید از او

وقت آن شد که به زنجیر تو دیوانه شویم

بند را برگسلیم از همه بیگانه شویم

 

[m.sina]

وقت آن شد که به زنجیر تو دیوانه شویم

بند را برگسلیم از همه بیگانه شویم

ما را به تو سریست که کس محرم آن نیست
گر سر برود سر تو با کس نگشاییم

ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت است
بردار ز رخ پرده که مشتاق لقاییم

 

[FakhTeh]

ما را به تو سریست که کس محرم آن نیست
گر سر برود سر تو با کس نگشاییم

ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت است
بردار ز رخ پرده که مشتاق لقاییم

منصور بدآن خواجه که در راه خدا
از پنبهٔ تن جامهٔ جان کرد جدا

منصور کجا گفت اناالحق می‌گفت
منصور کجا بود خدا بود خدا

 

[m.sina]

منصور بدآن خواجه که در راه خدا
از پنبهٔ تن جامهٔ جان کرد جدا

منصور کجا گفت اناالحق می‌گفت
منصور کجا بود خدا بود خدا

ای لقای تو جواب هر سوال
مشکل از تو حل شود بی قیل و قال

ترجمانی هر چه ما را در دلست
دست گیری هر که پایش در گل است

 

[KiyaraSh]

ای لقای تو جواب هر سوال
مشکل از تو حل شود بی قیل و قال

ترجمانی هر چه ما را در دلست
دست گیری هر که پایش در گل است

تا نگريد طفلک حلوا فروش
ديگ بخشايش كجا آيد به جوش

 

[FakhTeh]

تا نگريد طفلک حلوا فروش
ديگ بخشايش كجا آيد به جوش

شمع جهان دوش نبد نور تو در حلقه ما
راست بگو شمع رخت دوش کجا بود کجا

 

[m.sina]

شمع جهان دوش نبد نور تو در حلقه ما
راست بگو شمع رخت دوش کجا بود کجا

ای خوشا روزی که ما معشوق را مهمان کنیم

دیده از روی نگارینش نگارستان کنیم

 

[FakhTeh]

ای خوشا روزی که ما معشوق را مهمان کنیم

دیده از روی نگارینش نگارستان کنیم

من از کجا پند از کجا، باده بگردان ساقیا
آن جام جان افزای را، برریز بر جان ساقیا

بر دست من نِه جام جان، ای دستگیر عاشقان
دور از لب بیگانگان، پیش آر پنهان ساقیا

 

[m.sina]

من از کجا پند از کجا، باده بگردان ساقیا
آن جام جان افزای را، برریز بر جان ساقیا

بر دست من نِه جام جان، ای دستگیر عاشقان
دور از لب بیگانگان، پیش آر پنهان ساقیا

ای دل اگرت طاقت غم نیست برو
آوارهٔ عشق چون تو کم نیست برو

ای جان تو بیا اگر نخواهی ترسیدبرو
میترسی کار تو هم نیست برو