مشاعره مشاعره با اشعار خودمان

[زینب میشی]

ز سر فکنم عهد ماه سرو خوش لقا را
بشکنم قفل و زنجیر، رها کنم این اسیر با وفا را

باید به شین شروع میکردید
اشعار خودمون هست

این شور و این مستی ز تو
آرام و جانانم تویی

 

[MOHAMMAD*N]

یاد و خواطر خوش دارم ز فرقت
رنج ندیده هرگز نرسد به وصلت

 

[زینب میشی]

یاد و خواطر خوش دارم ز فرقت
رنج ندیده هرگز نرسد به وصلت

تا که او در خاطرم بس نشسته مطمئن

خاطرم آسوده است از عشق و مطمئن

 

[MOHAMMAD*N]

تا که او در خاطرم بس نشسته مطمئن

خاطرم آسوده است از عشق و مطمئن

نیامد به دیدارم آن بی عیارِ اصل و نسب
بی جان شده جان و مغز، تهی از عصب

 

[زینب میشی]

نیامد به دیدارم آن بی عیارِ اصل و نسب
بی جان شده جان و مغز، تهی از عصب

بیهوده مکن ناله که دنیا همین است

گه بر وفق مراد عرش و گهی نقش زمین است

 

[MOHAMMAD*N]

تفریح ما بی غمان، غم خوردن است ای با وفا
در این عالم غم و ماتم بود بی پول و نرخ و بها

 

[MOHAMMAD*N]

یکیم خارج از نوبت میگم*

جانا تو خوب بودی، من بد کردمت حال

تو خوب بمان دگر چنین بد نمیکنم حال

 

[alinaserikhanik]

محراب توام ،آینه باران سحر گم
درزلف چلیپای تو؛ این درد به سرگم
درگم شده یاد تو واین معجزه شب
آهنگ به گیسوی تو؛دریا به خطرگم

 

[زینب میشی]

مهر تو پاینده بادا جانا
که ز مهر آباد کنی دنیا را

 

[alinaserikhanik]

لاف باران پری روی توام
درخواب ودریا پرخطر
دل به چشم ات بسته ام
دریا ی طوفان در حضر