روی سایت دلنوشته‌ی نخستین کالبد | تیام کاربر انجمن یک رمان

[Lili.Da]

***
مگر عامل مرگ رفتن روح از جسم نیست؟
من نیز روحم را گم کرده‌ام!

 

[Lili.Da]

***
اگر اشک‌هایم زبان داشتند، چنان گلایه می‌کردند
که هر روز مجبورشان می‌کردم مدام بریزند!

 

[Lili.Da]

***
جان به جانم کنند من خسته می‌مانم.
جان فشانی ها کنند من خسته می‌مانم.
جان ز جانم خسته‌تر می‌مانم.

 

[Lili.Da]

***
مژده می‌دهد قلبم که نسیمی ز سوی یار می‌آید!
مژده می‌دهد قلبم که یارم بی‌وقوف می‌آید!
مژده می‌دهد قلبم که یارم این دیدار بار آخر است انگار!
اما مگر بار اول نبود جانا؟

 

[Lili.Da]

***
هر روز در آرزوهایم تو را صدا می‌زدم.
می‌خواستم تو را.
می‌خواهم تو را.
تو را که نیامده رفتی!

 

[Lili.Da]

***
پشت پنجره را دیدی؟
کودکی می‌پرد هر روز تا ببیند تو را.
دفترت را دیدی؟
دوستانت می‌خوانند تو را.
خانه‌ی پدری رفته‌ای؟
مادر و پدرت چشم به پنجره آرزوی آغوش دارند.

 

[Lili.Da]

***
چشمانت را که ببندی می‌بینی مرا؛
مرا که دور می‌شوم هر روز
و تو می‌گویی چرا؟

 

[Lili.Da]

***
اشک‌هایم چتری شدند بر سایه‌ی ظلمت روزگار.
هر بار که شکنجه می‌شوم،
اشک‌هایم مسکن می‌شوند.

 

[Lili.Da]

***
دلم آغوش تو را که هرگز لمس نکردم می‌خواهد.
دلم شنیدن نامم از زبان تو که نشنیده‌ام می‌خواهد.
دلم کمی تو می‌خواهد!
برایم بمان.

 

[Lili.Da]

***
بگذار بروند. بگذار بروند آنان که هرگز نبوده‌اند.
دلم لطفا بی‌قرار نباش.
بی‌قرار نباش و بمیر.