روی سایت دلنوشته‌ی نخستین کالبد | تیام کاربر انجمن یک رمان

[Lili.Da]

***
نوازشم کن برای بار آخر.
در آغوشم بگیر یک‌بار؛
یک‌بار تا همیشه!
مرا که اسیر غمم
دل‌داری بده.
یه کاری کن تا من هم
بخندم. نه گریه کنم
نه گله کنم.

 

[Lili.Da]

***
قطره‌ها را جمع کن؛
قطره‌قطره‌های اشک‌هایم را جمع کن.
در چشمانم خشک‌سالی شده.
میان این‌همه غم، من ندارم اشک.

 

[Lili.Da]

***
مرگ یعنی زندگی،
زندگی یعنی مرگ.
این‌گونه در هم پیچیدیم و هیچ‌گاه
خاتمه پیدا نکردیم.

 

[Lili.Da]

***
بگذار زندگی برای مرگت دگر نتواند تصمیم بگیرد.
زودتر بمیر لطفاً.
یک‌بار برای خودت، خودت تصمیم بگیر.

 

[Lili.Da]

***
خانه‌ام کجاست؟
این‌جا که هستم، ویرانه‌ است.
خانه‌ام کو؟
مامن آرامشم کو؟

 

[Lili.Da]

***
همه ما را سرکار گذاشته‌اند.
وقتی پاییز است و دنیا رنگارنگ، ما را به مدرسه می‌فرستند.
زمستان لباس عروس بر تن می‌کنند و از ما امتحان می‌گیرند.
تابستان که هیچ ندارند، رهایمان می‌کنند!

 

[Lili.Da]

***
برای هزارتا عروسک مادری کردیم؛ چند‌تا از آن‌ها سالم ماندند.
ما آدم‌ها تا خانه‌ی دگری را خراب نکنیم، بزرگ نمی‌شویم!

 

[Lili.Da]

***
خورشید گرمایش را به ما داد، چون مجبور بود؛
دوستمان نداشت.
مادری بچه‌اش را رها کرد، مجبور بود؛
ولی دوستش داشت.
پدری دخترش را کشت.
مجبور بود؛ ولی دوستش داشت!
خدا همه‌ی ما را در زمین رها کرد!
مجبور نبود. دوستمان... ‌.

 

[Lili.Da]

***
آینه بهترین رفیق من است.
حقیقت را نشان داد.
با من گریه کرد.
با من خندید.
با من رقصید.
با من عاشق شد.
با من دیوانه شد.
با من مرد.

 

[Lili.Da]

***
تنهایی، من را در خودش بلعید.
خانه‌ام شد تاریکی؛
رفیقم خاک.