روی سایت مجموعه دلنوشته‌ها‌‌ی نیمه‌ تاریک ذهن | Bita.shayan کاربر انجمن یک رمان

[Bita]

نام مجموعه: نیمه‌ی تاریکه ذهن
نام نویسنده: بیتا شایان
نام ویراستار: ف.اسدی
تگ: منتخب
مقدمه:
ذهن دو‌ نیمه دارد؛
نیمه‌ی روشن،
که خوبی‌های انسان را
شامل می‌شود؛
و نیمه‌ی تاریک،
که سرشار از بدی‌ است.
وای به روزی که نیمه‌ی تاریک،
هوس کشور‌گشایی به سرش بزند!
به خودت می‌آیی و می‌بینی،
ذهنت شده یک ذهن تماماً تاریک.​

 

[like_moon]

•| بسم رب القلم |•


آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند..

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
"قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"

پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد دل‌نوشته بدهید. توجه داشته باشید که...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Bita]

***
تا‌ کنون مغزی که هم‌رنگ
آسمان شب شده باشد را دیده‌ای؟
وقتی مغز خاطراتی تلخ و گزنده را
مدام مرور می‌کند،
سیاه‌‌رنگ شدنش نباید؛
تعجب‌آور باشد.​

 

[Bita]

***
کارمان شده در گذشته زیستن.
ذهن‌مان در ماضی گیر کرده
و نمی‌گذارد، طعم‌گس خاطرات
از دهان‌مان برود.
چاره چیست جز مرگ مغزی؟
تنها راه خلاصی ابدی،
از هرچه که در
ذهن مغشوش‌مان؛ می‌گذرد.​

 

[Bita]

***
کاش کمال هم‌نشینی مغز با قلب؛
سبب نمی‌شد که مغز هم زبان نفهم شود!
هر چه تلاش می‌کنیم،
خاطرات تاریک را پس بزنیم،
مغز مشتی بر دهان‌مان می‌زند
و باز همه‌چیز را،
با جزئیات دقیق؛
جلوی چشمان‌مان می‌‌آورد.​

 

[Bita]

***
افکار منفی مدام در ذهنم،
جولان می‌دهند.
آن‌قدر سریع‌ و قوی‌اند که افکار مثبت؛
حتی با دوپینگ کردن هم
به گردپای آن‌ها نمی‌رسند.​

 

[Bita]

***
ناتوان‌تر از همیشه،
جلوی پای ذهن‌تاریکم؛
سر خم می‌کنم.
گویی پادشاه است و من برده‌اش!
برده‌ای هستم که
توان کودتا در مقابل پادشاه
سنگ‌دلم را ندارم.​

 

[Bita]

***
امشب سری به نیمه‌ی تاریک ذهنم زدم.
دلش گرفته بود و آه می‌کشید.
مدام می‌پرسید،
چرا کارش به این‌جا کشیده است؟
چرا رنگی را بر تن دارد؛
که از آن بیزار است؟
به جای این سیاهی و تباهی؛
دلش روشنی می‌خواهد.
دلش خیال راحت می‌خواهد.
بی‌صبرانه منتظر روزی‌ است... ‌.
که از این سیاهی‌های اطرافش؛
رهایی یابد؛
امّا حقیقت این است،
که سیاهی را با هیچ رنگی؛
نمی‌توانی از بین ببری.​

 

[Bita]

***
سال‌ها با افکار پوچ و بی‌معنی؛
مغزم را شکنجه‌ کردم.
مثل خوره به جان مغزم افتادم.
مغز عجب موجود کینه‌ای بود!
اعتراضش را با سفید کردن،
رنگدانه‌های موهایم اعلام کرد.​

 

[Bita]

***
فراموش کردن چهره‌ی بی‌نقصش،
نام خاص و نایابش،
خاطرات گس و قند‌عسلش...
دو سال و چهار ماه و دوازده روز؛
زمان برد.
خشک‌سالی تمام شد و باران بارید.
اولین قرارمان در ذهنم مرور گشت...
امان از بارانی که آن‌ روز بارید.
امان و صد امان...
از باران امروز که تمام زحمات ذهنم را شست
و با خودش به جوی آب برد.​