روی سایت مجموعه دلنوشته‌ها‌‌ی نیمه‌ تاریک ذهن | Bita.shayan کاربر انجمن یک رمان

[Bita]

***
انگار در کاسه‌ی سرم؛
پیاز خرد می‌کنند!
که این گونه بی‌اختیار،
از چشمانم اشک‌ می‌بارد.
یحتمل خاطره‌ی زجرآوری؛
از ذهنم عبور کرده و
داغ دلش را تازه کرده!
مجبورم می‌کند اشک بریزم؛
طاقت دق کردنم را ندارد.​

 

[Bita]

***
در شلوغ‌ترین مکان‌ها هم که باشم؛
احساس می‌کنم در انفرادی به سر می‌برم!
دنیا با وجود ذهن سیاهی که دارم،
باید هم برایم به مثال
یک انفرادی تاریک و سرد باشد... .
عاقبت ذهنی که هم‌رنگ زغال باشد،
از این بهتر و فرخنده‌تر نمی‌شود.​

 

[Bita]

***
در زندگی و آینده‌ای نامعلوم...
نه دلم می‌خواهد دکتر شوم و
مرحمی بر درد‌های دیگران بگذارم،
نه خلبان شوم و بر فراز
آسمان بی‌انتها پرواز کنم!
نه پلیس شوم تا دنیا را
از شر بدی‌ها خلاص کنم.
هیچ‌کدام این‌ها را آرزو ندارم!
اشتباه نکنید...
نه از خون می‌ترسم،
نه از ارتفاع،
نه از مرگ.
تنها دلم می‌خواهد فراموشی بگیرم؛
تا یک شب با خیال خالی از غم
و آسوده به خواب روم.​

 

[Bita]

***
چشمانم درد می‌کنند،
دیدم‌ تار شده‌ است!
دنیا دارد در مقابل تیله‌هایم سیاه می‌شود.
گویی عاقبت برای خلاصی از
جنون خفته در ذهن تاریکم؛
باید تیری در سرم شلیک کنم!
می‌ترسم اگر جلوی دیوانگی‌اش را نگیرم؛
کشورگشایی‌اش را
تا فتح کل جهانم ادامه دهد!
طاقت دیدن جهانم را
که در سیاهی مطلق محو می‌شود
و دست و پا می‌زند را ندارم.
پایان​

 

[G.ASADI]

​