روی سایت دلنوشته‌ی به دنبال او |پناه سازگار کاربر انجمن یک رمان

[پناه سازگار]

***
«دیر»
دیر آمدن، زود رفتن...
مرا آب کرده، سوزانده، حل کرده.
دیر که کنی، منی نمی‌ماند!
دیر بیایی، تو دیگر تو نخواهی بود.
دیر که بیایی، بودنت هم چیزی را حل نمی‌کند...
دیر آمدنت، رفتن مرا درپی دارد!

 

[پناه سازگار]

***
«بس است»
روح فاسدمان را گوشه‌ی کدام رودخانه بشوریم؟
لباس سیاه ذهن عزادارمان را
چه کسی می‌خواهد عوض کند؟
تا کی بنشینیم و تماشا کنیم که درد و رنج،
مغز و قلب‌مان را بخورند؟ دم نزنیم؟!
ما عروسک خیمه شب بازی نیستیم
که درد ما را خاک کند، ما بیل دست می‌گیریم!
بیل هم نبود، دست‌مان، ناخن‌مان
برای کندن قبر این رنج کافی‌ست!
ما اراده‌مان را برای این راه پر سنگلاخ
به کار می‌بریم، کافی‌ست،
لااقل برای من درد کافی‌ست!

 

[پناه سازگار]

***
«بی‌تابی»
خنکای روحت به جدایی می‌خورد،
خنده‌هایت که از دلم دل کند؛ بیشتر شد...
تو مرا سردخانه کرده‌ای،
می‌سوزانمت!

 

[پناه سازگار]

***
«همه‌چی‌دان»
اسباب رودل روحی خود را بی‌آنکه بدانیم،
فراهم کرده‌ایم!
چون ما نه جوینده‌ایم نه پرسنده،
ما همه چیز را می‌دانیم!

 

[پناه سازگار]

***
«آشنا»
غریبه‌ی این شهر منم، تو آشنایم باش...
در میکده را هم بزنم، تو مرا آغوش گیر!
به صراط مستقیم‌ام،
گاهی صراطم کج شود تو آبرو داری کن!

 

[پناه سازگار]

***
«قبول»
دل کیمیا داشتیم، خاکسترش کردید...
آرزوی ما خاطره شد و ما به نرسیدن عادت کردیم!
گله و شکوه‌ی ما را به درک بسپارید که نگاه غمگین ما، دل پر سنگ شما را سخت‌تر خواهد کرد.
باشد قبول، این نباشدها قبول!

 

[پناه سازگار]

***
«هزار حج»
گفتند: تو را که بیابم،
آسمان هفتم را کوچ خواهم کرد!
تو را من گم کرده‌ام، می‌شود پیدایم کنی؟!
آسمان‌ هفتمت را نخواستیم...
هجوم پر حجم این دلتنگی با هزار حج بی‌جواب خواهد ماند؛ اگر دلت به دورش نگردد!

 

[پناه سازگار]

***
«بی‌تو»
همیشه هم غروب دلگیر نبود،
سرخی روشن غروب زمانی برایم تیره شد
که تو را از یاد برد،
زمانی همراه غروب دلم گرفت که
من از نبودنت رنجید!
غروب بی‌تو به آرامگاه خاطرات تبدیل شد.

 

[پناه سازگار]

***
«غم»
چه غم یخ زده‌ای درون قلبم آتش گرفته،
من از این عمر بی‌حاصل...
دلِ تنگی دارم که صدای خفته‌اش
در هزار پستوی خانه گمشده!

 

[پناه سازگار]

***
«تنهای مطلق»
بی‌تحمل که شوی جانت را بالا می‌آوری!
گریه‌ات می‌چرخد و تو را چرخ می‌کند...
آهت آوار می‌شود بر سرت،
هیچ‌کس نمی‌فهمد...
نمی‌تواند که بفهمد و این می‌شود،
معنای تنهایی مطلق!