«اِسرانجائیل»
یا رب! بانوی عشق و محبت دو عالَمت را، روانهی این دنیا کردی؛
مگر نمیدانی بندههایت تشنهی ذرهای عطوفت و مودت هستند؟!
نگران از چیده شدن بالهای زیبایش هستم... .
قسم به خدایی که خدای منی، کافیست یکبار یال پرواز بگُشاید و در خانهی قلبم فرو آید.
چنان حصاری از عشق اطرافش میکشم،
که هیچ خلقی نتواند نگاهش کند؛ چه برسد که در هوای تو لمس کند!